19 Temmuz 2013 Cuma

Unutma Beni Çiçeği

 Unutma Beni Çiçeği

cicek cesitleri cicek turleri

Unutmabeni

Alem:     Plantae (Bitkiler)
Bölüm:     Magnoliophyta
(Kapalı tohumlular)
Sınıf:     Magnoliopsida
(İki çenekliler)
Takım:     Lamiales
Familya:     Boraginaceae (Hodangiller)
Cins:     Myosotis
L.
Türler
yaklaşık 50 tür

Unutmabeni (Unutma beni olarak da yazılır), bilimsel ismi ile Myosotis (Yunanca: "fare kulağı") olan bir çiçekli bitki cinsidir. Boraginaceae familyasından olan cinsin bilimsel adı Yunanca "fare kulağı" anlamına gelir ki bu isim çiçeğin yapraklarının şekline atıfta bulunur. Yaygın ismi olan Unutma Beni isminin kökeni çiçeğin Fransızcada yaygın bir şekilde ne m'oubliez pas (Türkçesi: "Beni unutma" veya "Unutma beni") deyişiyle anılmasıdır ki Fransızcadan bu kullanım İngilizceye de geçmiş ve Orta Çağ'dan beri çiçek İngilizcede de "unutma beni" anlamına gelen Forget-me-not olarak anılmaktadır. Birçok başka dilde de çiçeğe benzeri isimler verilmiştir. Özellikle bahçelerde yetiştirilen, kültive edilmiş formlarında birkaç renk birden görülebilir. Mavinin dışında yaygın Unutmabeni renkleri beyaz ve pembedir.

Yaklaşık elli tür barındıran cins oldukça çeşitlidir. Türlerin büyük bir kısmı küçük (yaklaşık 1 cm veya daha küçük çapta) ve yassı 5 mavi taçyaprağa sahip çiçekler açarlar. Baharda açan çiçeklerde renk çeşitliliği sıklıkla görülebilir; genel olan mavi rengin dışında beyaz ve pembe renkler de sıklıkla görülebilir. Gölgeyi tercih eden bitki bahçelerde oldukça yaygındır ve kültive edilmiş olanları sıklıkla birkaç renkte çiçek açarlar.
Konu başlıkları

    1 Dağılımı
    2 Kültürde ve folklorde önemi
    3 Türler
    4 Kaynakça ve notlar
    5 Galeri
    6 Dış bağlantılar

Dağılımı

Oldukça geniş bir alana dağılmış olan cinsin birçok çeşidi Yeni Zelanda'ya özgüyken, birkaç Avrupa türü mevcuttur. Çiçeğin bazı türleri, özellikle de Myosotis sylvatica, Avrupa, Asya ve Amerika'daki ılıman bölgelere götürülmüştür ve buralarda da görülebilir. ABD'de Myosotis alpestris Alaska eyaletinin resmi çiçeğidir.
Kültürde ve folklorde önemi
İlk kez 1977 yılında üretilen ve Unutmabeni çiçeği ile süslenmiş olan Alman posta pullarının bir örneği.

Çiçek hakkında birçok farklı efsane vardır ve efsanelerin çoğunda çiçeğin ismi bir şekilde açıklanır. Örneğin bir Alman efsanesine göre, Tanrı tüm çiçekleri adlandırdığında, adlandırılmamış ufak bir çiçek bağırır: "Unutma beni, Ey Tanrım!" Tanrı yanıtlar "Bu senin adın olacak."[1] Bir başka efsanede ise Adem ile Havva cenneti terk ederken çiçek haykırır: "Beni unutmayın!"[1] Bunların dışında sıklıkla tekrarlanan bir başka efsane ise Orta Çağ'da geçmektedir. Bu Alman efsanesine göre Tuna Nehri kıyısında yürüyüşe çıkmış bir şövalye ve sevgilisi, nehir kenarında sulara kapılıp gitmek üzere olan bir mavi çiçek görürler. Sevgilisinin çiçeği arzu etmesi üzerine çiçeği almaya çalışan fakat bu sırada nehrin sularına kapılan şövalye son bir hamleyle çiçeği sevgilisine doğru atar ve "Vergissmeinnicht!" yani "Unutma beni!" diye haykırır.[2] Birçok başka efsanede de yer alan çiçek edebiyatta da kendisine önemli bir yer bulmuştur; birkaç Grimm kardeşler masalında adı geçen çiçek ayrıca birçok şiirde de konu edilmiş, birçok edebiyatçı tarafından övülmüş, örneğin Goethe bu çiçek için "en canlı çiçek, zariflerin en zarifi" demiştir.

Ayrıca IV. Henry bu çiçeği 1398'deki sürgünü sırasında amblemi yapmış ve bir sonraki yıl İngiltere'ye döndükten sonra da amblemi olarak kullanmaya devam etmiştir.

cicek cesitleri cicek turleri

Ters Lale

 Ters Lale

cicek cesitleri cicek turleri

Fritillaria imperialis

Alem:     Plantae (Bitkiler)
Klad     Angiosperms (Kapalı tohumlular)
Klad     Monocots (Bir çenekliler)
Takım:     Liliales
Familya:     Liliaceae (Zambakgiller)
Alt familya:     Lilioideae
Cins:     Fritillaria
Tür:     F. imperialis
İkili adı
Fritillaria imperialis
L.

Fritillaria imperialis veya Ters lale,[1] genellikle soğuk iklimlerde bulunan bir bitki türü.

Türkiye'de doğal bir şekilde Hakkari ve Adıyaman'da yetişmektedir. Dünya genelinde ise Asya ülkelerinde, Anadolu'dan sonra doğuya doğru İran, Afganistan, Pakistan ve Himalayalarda yetişir. Çok soğuklarda yaprakları donabilir. Ancak bu yapraklar güneşi görmesiyle birlikte yeniden gelişmeye ve büyümeye devam ederler. Türkiye'de ağlayan gelin olarak ta adlandırılan bu bitkinin çiçeği değişik renklerde ve lalenin tersine yere doğru bakarlar. Değişik renk seçeneklerinin bulunması bitkiye estetik bir görünüm katar. Yabani formları ise genellikle turuncu veya kırmızı renklerdedir. Yere doğru bakan çiçeklerin üzerinde, bitkinin taç şeklinde yaprakları bulunur. Doğada yetişen türleri, fare ve köstebek gibi hayvanların bulunduğu, toprağı bol havalandırılmış olan yerlerde daha sıklıkla görülür.

Çoğunlukla her dalında altı adet çiçeği bulunmaktadır. Çiçekleri oluşumundan itibaren ters bir şekilde büyüme gösterir. Bitkinin boyu genellikle 60 ila 80 cm. arasında değişiklik göstermektedir. Dayanıklı bir tür olan bitki, çiçeklerinin ters durması nedeniyle ünlenmiştir.
Bakım

Fritillaria imperialis, çiçeklenmeye başladıktan sonra gübreleme yapılır. Genellikle on ile onbeş gün arayla bitkiye sıvı gübre verilebilir. Gübreleme çiçeklerin daha canlı durmasını sağlar. Dikimi Sonbahar mevsiminde yapılır. Dikim yapılacak toprağa torf ve gübre dikimden yaklaşık olarak 10 gün önce eklenerek havalandırılmalıdır. Soğan olarak dikilen bu bitki, Şubat ayı sonu veya Mart ayı başında çiçek açar.

cicek cesitleri cicek turleri 

Şakayık Çiçeği

 Şakayık Çiçeği

cicek cesitleri cicek turleri


Şakayık

Alem:     Plantae (Bitkiler)
Bölüm:     Magnoliophyta
(Kapalı tohumlular)
Sınıf:     Magnoliopsida
(İki çenekliler)
Takım:     Saxifragales
Familya:     Paeoniaceae
Cins:     Paeonia
L.
Türler


Şakayık, Paeoniaceae familyasının tek cinsi Paeonia altında yer alan türlerin ortak adı. Bu bitkiler Asya, Güney Avrupa ve Kuzey Amerika'ya özgüdürler.
Konu başlıkları

    1 Bakımı
    2 Resimler
    3 Türlerinden bazıları
        3.1 Otsu türleri (yaklaşık 30 tür)
        3.2 Odunsu türler (yaklaşık 10 tür)
    4 Kaynaklar ve dış bağlantılar

Bakımı

Şakayık, oldukça dayanıklı bir bitkidir. Bitkinin toprağı nemli, humuslu ve iyi drenaj yapılmış olmalıdır. Dikimi esnasında torf ve gübre ile harmanlanmış toprak kullanılması durumunda, köklerinin güçlenmesi sağlanabilir. Üretiminde tohumla çoğaltma ve üretme kullanılsa da, aşılama yöntemi en sık kullanılan yöntemdir. Bunun nedeni ise, tohumun ekildikten ancak iki yıl sonra ancak çimlenmesidir.

Bitki ekimin yapıldığı yıl genelde çiçek vermez. Bitki Nisan ve Haziran ayları arasında çiçek verir. Katmerli bir yapıda olan bitkinin çiçekleri bazen yarı katmerli de olabilmektedir. Tüm türlerinde koku bulunmaz. Çiğ olan bir gecenin ardından gelen aşırı sabah güneşi, tomurcuklara zarar verebilmektedir. Bu gibi nedenlerden dolayı, bitkinin binaların kuzey cephelerine dikilmesi önerilmez.

Bitki yerinin değiştirilmesinden pek hoşlanmaz. Özellikle büyüme döneminde bitkinin yeri ve toprağı değiştirilmemelidir. Dikim esnasında çok fazla dikilmesi önerilmez. Dikim yapıldıktan sonra bolca sulanması önemlidir. Kökleri oldukça fazla gelişebilen bitkinin yan yana ekimlerinde yaklaşık 90 cm. kadar mesafe bulunması gerekmektedir. Bunun yanı sıra bitkinin köklerinin sürekli olarak nemli ve serin kalması sağlanmalıdır. İlkbahar mevsiminde bitki gübrelenebilir. Kış mevsiminde donlardan korunması da gerekmektedir.

cicek cesitleri cicek turleri


Şair Karanfil

     Şair Karanfil

cicek cesitleri cicek turleri

Evinizin balkonunda,bahçesinde ,apartmanınızın bahçesinde rahat bir sekilde Vilmorin Çiçek Tohumlarını kullanarak çiçeklerinizi yetiştirebilirsiniz,peyzaj çalışması yapabilirsiniz.Tohum çimlendirme yöntemleri aşağıda belirtilmiştir.

Tohum Çimlendirme Yöntemleri

1-Tohumları  çimlendirmeden önce bir müddet  suda bekletiniz.Suda beklemeye aldığınız tohumları çıkarıp nemli bir bez veya pamuk içerisinde yerleştiriniz.Pamuk veya bezin nemli olmasına dikkat ediniz.Tohum çatlaması oluştuktan sonra çıkan  çıkan filize zarar vermeden dikmek istediğiniz yere dikiniz.Periyodik olarak sulama yapabilrsiniz.



2- Tohumları  çimlendirmeden önce bir müddet  suda bekletiniz.Suda beklmeye aldığınız tohumları çıkarıp topraga bırakınız(saksıda yapıyorsanız saksıyı normal toprak seviyesinin yüzde 90 kadar elenmiş tercihen kırmızı toprakla doldurunuz ve toprağın üzerine bırakınız) .Daha sonra üzerine ince bir torf atınız ve nemlendiriniz.(Tohumları hareket ettirmeden bir miktar su veriniz).Nemlendirme işleminde sisleme yönteminide kullanabilirsiniz.Sislendirme için evde bulunan herhangi boş bir camsil temizleyicisini  iyi bir şekilde temizleyerek veya hazır fısfıs  kullanabilirsiniz.Daha sonra şeffaf bir strech film ile çekiniz böylece sera etkisi yaratarak çimlendirmeyi hızlandırın.Hergün nemini kontrol edin ve fısfısla nemlendirmeye devam edin.Bekleme süreniz tohuma çeşidine  göre değişecektir.Bekleme boyunca nemlendirmeye devam ediniz

Karanfilgiller (Caryophllaceae) Türkiye’de Anadolu’nun her yerinde yetişmektedir. Memleketimizde yabani olarak oldukça yaygın olan pembe, beyaz veya kırmızı renkli, hoş kokulu otsu bir süs bitkisidir. Karanfil daha çok ilkbaharda bir kısmı da sonbaharda çiçek açar. 20-40 cm boylarındadır. Kültür formları, seralarda yetiştirilebilmektedir. Bunlar yabanilerden daha iri, daha gösterişlidir. Ayrıca katmerli olanları da yetiştirilebilmektedir. Seralarda her mevsim yetiştirilmesi mümkün olabilmektedir. Daldırma veya çelik usulüyle üretilmektedir. Bol güneş ister, gübreli ve kuvvetli toprakta iyi yetişir. Çiçekler arasında en çok satılan süs bitkilerinden biridir. Karanfilin Türkiyede 66 türü yabani olarak yetişmektedir.

cicek cesitleri cicek turleri

Şah Tacı

Şah Tacı

cicek cesitleri cicek turleri

Şah Tacı (Fritillaria)

Doğu Anadolu bölgesinde tabii olarak bulunan bu bitki eskiden beri bahçelerimizde yetiştirilir.Soğanları oldukça iri ve keskin kokuludur.Bu özelliğiyle bahçeden yılan ve fareleri uzak tuttuğuna inanılır.

İki cinsi vardır.Sarı veya portakal renkli Şah tacı toplu halde, aşağı doğru sarkan çiçeklere sahiptir.Boyu 50-75 cm.uzayabilir. Hafif desenli mor veya beyaz çiçekli diğer cins daha kısa boylu olup çiçekleri tek tek açar.

Hafif gölge ve drenajı iyi toprakları sever.Toprak iyi işlenmiş ve gübreli olmalıdır. Soğanlar eylül ve kasım ayları arasında 25-30 cm. derinlik,30-45 cm. aralıklarla dikilir. Nisan ayında çiçeklenir. Soğanlar topraktan çıkarılmaz. Toprağına her yıl az miktarda yanmış gübre konur.

cicek cesitleri cicek turleri

Süs ve Salon Bitkileri

     Süs ve Salon Bitkileri

cicek cesitleri cicek turleri

Hertürlü ev ofis vs yerde yetiştirilebilen herhangi bir çiçek.istediğiniz hoşunuza giden çiçekler salon bitkisidir.

cicek cesitleri cicek turleri

Süsen Çiçeği

     Süsen Çiçeği

cicek cesitleri cicek turleri

Süsen Bitkisi Yetiştirilmesi, Sulanması, Toprak - Saksı Değişimi, Çoğaltılması, Budanması Hakkında Bilgiler
Süsen

 Süsen - İris Bitkisi

Çok değişik renklerde olan süsen bitkisi genellikle mezarlıklarda bulunmasına rağmen yüzyıllar boyunca çok değerli bir çiçek olarak kabul edilmiş ve birçok devlet ile kişinin simgesi haline gelmiştir

Süsen Bitkisi Nasıl Yetiştirilir?

*Doğrudan güneş ışığı istemeyen bu bitki dolaylı ışıklardan da yararlanabilir.

*Çok fazla soğuk ve sıcak havada bırakma çiçeğin yapraklarına, çiçeklerine ve köklerine zararlıdır.

*Saksı değişimi iki yılda bir olmak üzere sıcak ayların başladığı zamanlarda yapılmalıdır.

Süsen Bitkisi Nasıl Sulanmalıdır?

-Yaz aylarında ise bitkinin suya olan ihtiyacı artacağından bitkiye verilen suyun arttırılması gerekmektedir.

-Su toprağın her tarafına ulaştırılmalıdır.

-Bitkiyi sularken kullanılan kap her sulamada aynı ölçüde, sulamalar aynı günde ve aynı miktarlarda su dökülmelidir.

-Süsende çok büyük bir değişiklik görülmediği sürece sulanmada kullanılan kap, ölçü ve su miktarı değiştirilmemelidir.

*Süsen bitkisini yetiştirmede en önemli kural kış aylarında oda sıcaklığının 12 °C nin altında olmaması gerektiğidir.

* Süsen bitkisi genellikle yaz aylarında çiçek açar ve çiçeklerini kış aylarına doğru dökerek bir dinlenme sürecine girer.

*Bitkiye kış aylarında musluktan aldığımız soğuk çeşme suyunu vermemeliyiz. Verdiğimiz su oda sıcaklığında olmalıdır.

Süsen Bitkisi Nasıl Bakılır?

*Hava akımlarından kolay etkilenen süsen bitkisi bu etkiden korunmalıdır.

*Kış aylarında bitki aşırı soğuktan korunmalıdır.

*Süsen bulunduğu yerde başka cisimlerle temasta bulunmalıdır.

Süsen Bitkisi Nasıl Beslenir?

*Süsen Bitkisi her çiçekçiden ve seradan alınabilecek vitamin ve mineraller ile yılda en az bir kere topraktan verilmek üzere beslenmelidir.

*Bu beslenme bitkinin ömrünü uzatacağı gibi çiçeğinin daha güzel görünmesini ve daha çabuk büyümesini sağlayacaktır.

Süsen Bitkisi Nasıl Çoğaltılır?

*Süsen bitkisinin çoğaltılması için en uygun zaman nisan ayıdır.

*Süsen bitkisinin çoğaltılması kökten ayırma yöntemi ile yapılmaktadır. Bu yöntem hem zahmetsiz hem de her ortamda yapılabilecek bitki çoğaltma yöntemidir.

*Çoğaltılması sırasında köklerinden ayrılan süsen en kısa sürede ayrılan köklerinden başka bir saksının içine dikilerek çoğaltılır.

*Kökten ayrılan 2.bitkimiz en kısa zamanda büyüyerek çiçek verir.

*1. ve 2. süsen bitkimizde de aynı sulama, yetiştirme ve bakım işlemlerini uygulamalıyız.



Süsen

Süsen Bitkisi, Süsen Çiçeği, Süsen Ev Çiçeği, Süsen Bitkisi Bakımı, Süsen Bitkisi Yetiştirilmesi, Süsen Bitkisi Sulanması,Süsen Bitkisi Toprak - Saksı Değişimi ve Süsen Bitkisi Budanması

Süsen Bitkisinin Bakımı, Yetiştirilmesi, Sulanması, Toprak - Saksı Değişimi ve Budanması Hakkında Genel Bilgiler

cicek cesitleri cicek turleri

Sümbül Çiçeği

     Sümbül Çiçeği

cicek cesitleri cicek turleri

Sümbül Bitkisi Yetiştirilmesi, Sulanması, Toprak - Saksı Değişimi, Çoğaltılması, Budanması Hakkında Bilgiler
Sümbül Hyacinthus

Sümbül:

Çok güzel kokan sümbül çoğu mevsimde ayakta kalan çiçekleri ve kokusuyla ünlüdür.Ayrıca soğanlı bir bitkidir.

Sümbül bitkisinin yetiştirilmesi, bakımı ve sulanması:

*Doğrudan güneş ışığı istemeyen bu bitki dolaylı ışıklardan da yararlanabilir.

*Çok fazla soğuk ve sıcak havada bırakma çiçeğin yapraklarına ve çiçeklerine fayda sağlamaz.



*Hava akımlarından kolay etkilenen sümbül bitkisi bu etkiden korunmalıdır.

*Kış aylarında sümbülün bulunduğu ortam 14-15 derecenin altına düşmemelidir.

Sulamada en önemli unsurlar;



-Kış aylarında bitki aşırı soğuktan korunarak susuz bırakılmamasına dikkat edilmelidir.



-Yaz aylarında ise bitkinin suya olan ihtiyacını tamamen gidermek için haftada en az iki kere sulanmalıdır.



-Su bitkinin her bölümüne ulaştırılmalıdır.



-Sulanmadan sonra bitkinin tabağında su kalmamasına çok dikkat edilmelidir.



-Bitkiyi sularken kullanılan kap her sulamada aynı ölçüde olmalıdır.



-Sulamalar aynı günde ve aynı miktarlarda su ile yapılmalıdır.



-Sümbülde çok büyük bir değişiklik görülmediği sürece sulamada kullanılan kap, ölçü ve su miktarı değiştirilmemelidir.



*Bitkiye kış aylarında musluktan aldığımız soğuk çeşme suyunu vermemeliyiz. Verdiğimiz su oda sıcaklığında olmalıdır.

*Sık sık saksı değiştirmek, büyük olan saksılar sümbülün gelişmesine çok büyük engellerdir.

Sümbül Bitkisinin Çoğaltılması:

*Sümbülün çoğaltılması bitkinin köklerinden ayırma yöntemiyle olabilir.

*Bitkinin kökünden çıkarak üst kısımlara uzanan ince kısımlar bitkiye benzeyen yeni bitkiler oluşturur.

*Bu yeni bitkileri alıp başka saksılara dikerek yeni sümbüller oluşturabiliriz.

*Bu yöntem hem kolay hem de zahmetsizdir.

Sümbül Hyacinthus

Sümbül Hyacinthus Bitkisi, Sümbül Hyacinthus Çiçeği, Sümbül Hyacinthus Ev Çiçeği, Sümbül Hyacinthus Bitkisi Bakımı, Sümbül Hyacinthus Bitkisi Yetiştirilmesi, Sümbül Hyacinthus Bitkisi Sulanması, Sümbül Hyacinthus Bitkisi Toprak - Saksı Değişimi ve Sümbül Hyacinthus Bitkisi Budanması

Sümbül Hyacinthus Bitkisinin Bakımı, Yetiştirilmesi, Sulanması, Toprak - Saksı Değişimi ve Budanması Hakkında Genel Bilgiler

cicek cesitleri cicek turleri

Sevgi Çiçeği

Sevgi Çiçeği

cicek cesitleri cicek turleri

Sevgi çiçeği

Alem:     Plantae (Bitkiler)
Bölüm:     Magnoliophyta
(Kapalı tohumlular)
Sınıf:     Magnoliopsida
(İki çenekliler)
Takım:     Asterales
Familya:     Asteraceae
(Papatyagiller)
Alt familya:     Carduoideae
Oymak:     Cynareae
Alt oymak:     Centaureinae
Cins:     Centaurea
Tür:     C. tchihatcheffii
İkili adı
Centaurea tchihatcheffii
Fischer & C.A.Meyer

Sevgi çiçeği (Centaurea tchihatcheffii), papatyagiller (Asteraceae) familyasından, Türkiye' ye özgü, nesli tükenme tehlikesiyle karşı karşıya olan bir çiçek türü.

Halk arasında yanar döner, gelin düğmesi, türbe ya da kırmızı peygamber çiçeği ve hasırcı çiçeği olarak da bilinen sevgi çiçeği dünyada yalnızca Ankara'nın Gölbaşı ilçesi Hacı Hasan Köyü yakınında yetişmektedir. Nesli, tarım ilaçları yüzünden yokolma tehlikesi ile karşı karşıya kalınca Bern Sözleşmesi kapsamında koruma altına alınmıştır. İlk kez 1848 yılında Rus bilim insanı Pierre de Tchihatcheff tarafından Ankara: Gölbaşı, Gölbek-Yavrucak arasından toplanmıştır. Türkiye bitkileri eserinde belirtilen Afyonkarahisar-Mehmetköy kaydı yanlışlıkla yazılmıştır.


cicek cesitleri cicek turleri

Sedef Çiçeği

     Sedef Çiçeği

cicek cesitleri cicek turleri

Çimlenme : Kolay
Çiçekler : Beyaz,mor ve leylak geçişli renklerde çiçeklenir.Kuruyan tohum keseleri ve dalları dekoratif amaçlı kullanılmaktadır. Çiçeklenme döneminde kesme çiçek olabilir.
Bakım : Kolay
Ekim : Şubat'tan Mart Dönemi, Sonbahar ortası
İdeal : Yalnızca 60 - 90 cm. yükselilen bitki arka bordür için idealdir.
LUNARIA ANNUA :
Sadakat bitkisi olarak ta bilinen Luneria, Sedef Çiçeği adını yaz sonunda dallarını süsleyen yarı şeffaf tohum keselerinin, Güneş altında sedef gibi parlayan renginden alır.
Baharla birlikte gösterişli beyaz ve mor çiçekler açan bitki, bu dönemde kesme vazo çiçeği olarak da kullanılabilir. Bitki tohuma bırakıldığında ise fotoğraflarda gördüğünüz mucizesini gerçekleştirerek, saydama yakın , sedefi andıran tohum keseleri üretir.
Başta yeşil olan keseler; yaz sıcaklarında kuruyacak ve uzun yıllar vazolarınızı süsleyip ,dekorasyonunuzu tamamlayacak, uzun dalları , ne şeklinden ne de renginden hiçbirşey yitirmeden süsleyecektir.
Sedef çiçeği, kendi döktüğü tohumlardan her yıl sürer. Yarı dayanıklı bitki, gölgelik nemli toprak bitkisidir. Baharda kelebekleri kendine çeken mor ve beyaz çiçekleri, sezon sonu dekoratif dalları için , bakımı ve yetiştirmesi oldukça kolay bu bitkiyi bahçenize misafir ettiğinize hiç pişman olmayacaksınız.


cicek cesitleri cicek turleri


Sarısalkım Çiçeği

     Sarısalkım Çiçeği

cicek cesitleri cicek turleri

 Kırmızı çiçekli akasya (Robinia hispida), Sarı salkım (Laburnum Anagyroides)
Kuzey Amerikada doğal olarak yetişir. Yurumuzda da yetiştirilir.Organik içeriği fazla olan topraklarda iyi gelişir.
Su basar yerler hariç Kuru fakir ve killi kumlu topraklarda da yetişir Toprak isteği kanaatkardır.
Tohum kabuğundan kaynaklanan çimlenme engelini gidermek için tohumlar 5 dk ka
kaynar suda beklitilerek şişirilip erken ilkbaharda ekilir.
Aşı yöntemi ilede çoğaltılabilir.

cicek cesitleri cicek turleri

Sardunya Çiçeği

Sardunya Çiçeği

cicek cesitleri cicek turleri


Sardunya Bitkisi Yetiştirilmesi, Sulanması, Toprak - Saksı Değişimi, Çoğaltılması, Budanması Hakkında Bilgiler
Sardunya

Sardunya:

Bin bir renkli çiçek bahçelerinin ve evlerin hoş görüntüsünü devam ettiren saksı çiçeği bitkisidir.

Sardunya bitkisinin yetiştirilmesi, bakımı ve sulanması:

*Doğrudan güneş ışığı istemeyen bu bitki dolaylı ışıklardan da yararlanabilir.

*Çok fazla soğuk ve sıcak havada bırakma çiçeğin yapraklarına ve çiçeklerine fayda sağlamaz.



*Hava akımlarından kolay etkilenen sardunya bitkisi bu etkiden korunmalıdır.

*Kış aylarında sardunyanın bulunduğu ortam 11-12 derecenin altına düşmemelidir.

Sulamada en önemli unsurlar;



- Kış aylarında bitki aşırı soğuktan korunarak susuz bırakılmamasına dikkat edilmelidir.



- Yaz aylarında ise bitkinin suya olan ihtiyacını tamamen gidermek için haftada en az iki kere sulanmalıdır.



- Su bitkinin her bölümüne ulaştırılmalıdır.



- Sulanmadan sonra bitkinin tabağında su kalmamasına çok dikkat edilmelidir.



- Bitkiyi sularken kullanılan kap her sulamada aynı ölçüde olmalıdır.



- Sulamalar aynı günde ve aynı miktarlarda su ile yapılmalıdır.



- Sardunyada çok büyük bir değişiklik görülmediği sürece sulanmada kullanılan kap, ölçü ve su miktarı değiştirilmemelidir.



* Bitkiye kış aylarında musluktan aldığımız soğuk çeşme suyunu vermemeliyiz. Verdiğimiz su oda sıcaklığında olmalıdır.

* Sık sık saksı değiştirmek, büyük olan saksılar sardunya'nın gelişmesine çok büyük engellerdir.

Sardunya Bitkisinin Çoğaltılması:

* Sardunyanın çoğaltılması bitkinin köklerinden ayırma yöntemiyle olabilir.

* Bitkinin kökünden çıkarak üst kısımlara uzanan ince kısımlar bitkiye benzeyen yeni bitkiler oluşturur.

* Bu yeni bitkileri alıp başka saksılara dikerek yeni sardunyalar oluşturabiliriz.

* Bu yöntem hem kolay hem de zahmetsizdir.

Sardunya
Sardunya Bitkisi, Sardunya Çiçeği, Sardunya Ev Çiçeği, Sardunya Bitkisi Bakımı, Sardunya Bitkisi Yetiştirilmesi, Sardunya Bitkisi Sulanması, Sardunya Bitkisi Toprak - Saksı Değişimi ve Sardunya Bitkisi Budanması
Sardunya Bitkisinin Bakımı, Yetiştirilmesi, Sulanması, Toprak - Saksı Değişimi ve Budanması Hakkında Genel Bilgiler

cicek cesitleri cicek turleri

Saray Patı

 Saray Patı

cicek cesitleri cicek turleri

 Callistephus sinensis

SARAYPATI (Diğer adı: Yazlık aster)

Bileşikgiller familyasındandır. Anayurdu Uzakdoğu .olan ve bilimsel adında bulunan Callistephus sözcüğü Eski Yunanca'da 'çok güzel taç' anlamına gelen bitki, 1731 yılında Çin'den Avrupa'ya getirilip çiçekler dünyasına tanıtılmıştır. 2580 cm. kadar boylanabilen bir yıllık yarı dayanıklı otsu bitkidir. Sürgünleri pek fazla sayıda dallanan bitkinin sarmal dizilişli, yeşil renkli kenarları, kalın dişli ya da çok parçalı ince yaprakları vardır. Bitki, 410 cm. eninde, iri papatya ya da kasımpatıları andıran yalınkat veya katmerli bileşik çiçeklerini yaz ortasından sonbaharın sonlarına kadar açar. Bu çiçekler beyaz, kreme çalan sarı, pembe, kırmızı, mavi, lavanta mavisi ya da mor renklerde olur. Bileşik çiçeklerin ortasındaki tüpsü çiçekleri çoğu kez sarı renklidir.

Ancak sayılan renklerden ikisini bir arada taşıyarak iki renkli çiçek açan saray patılara da rastlanır. Saray patı bitkisi, çiçek tarhlarında ve bordürlerde görülmeye değer etkiler yaratır. Çiçeği, ince uzun saplarıyla çiçek düzenlemelerine de pek yakışır.


İstekleri ve Üretimi
Saray patı bitkisi bol güneşli ya da hafif gölge ortamları; organik madde yönünden zengin bitek ve süzek (suyu iyi akıntılı) toprakları sever. Yetiştirildiği toprağın asit oranı yüksek ise, toprağın, sönmüş kireç katılarak ıslahı gerekir. Bitkinin üretimi tohumlarıyla yapılır. Tohumları, ilkbaharda beklenen son donlardan altı hafta önce ısıtılmış seralardaki sıcak yastıklara ekilir. Burada 10 gün içinde çimlenen bitkinin fideleri gelişince, ilkbaharda havalar ve toprak ısındığında bahçelerdeki hazırlanan yerlerine şaşırtılarak 30'ar cm. aralıkla dikilir. Ancak bu yöntemle üretim oldukça zor ve zahmetli olduğundan, ilkbaharda bitkinin tüpler içinde satılan fidelerinin alınıp bahçeye ekilmesi doğru olur. Saray patı bitkisi yetiştirilirken üç önemli noktayı göz önünde tutmak gerekir: Mantari hastalıklara tutulacağından saray patılar iki yıl üst üste aynı yere dikilmemeli ve yer değiştirilmelidir. Biryıllık pek çok bitkinin tersine, çiçekleri kesildiğinde saraypatılar çiçek açmayı keser. Bitkinin yapraklan sararıp çiçek açmayı da kesince uzmanlara danışılıp bitkiye dadanan zararlılarla toz ilaç kullanılarak mücadele edilmesi gerekir.

cicek cesitleri cicek turleri

Safran çiçeği

     Safran çiçeği

cicek cesitleri cicek turleri

Safran

Alem:     Plantae (Bitkiler)
Bölüm:     Magnoliophyta
(Kapalı tohumlular)
Sınıf:     Liliopsida
(Bir çenekliler)
Takım:     Asparagales
Familya:     Iridaceae
(Süsengiller)
Cins:     Crocus
Tür:     C. sativus
İkili adı
Crocus sativus
L.


Safran (Crocus sativus), süsengiller (Iridaceae) familyasından, sonbaharda çiçek açan, 20–30 cm boyunda, çiğdem (Crocus) cinsinden soğanlı bir kültür bitkisi ve bu bitkiden elde edilen baharat. Bitkinin yaprakları şeritimsi, mor çiçekleri üç tepeciklidir. Çiçeği ve tepecikleri bitkiye bağlayan yaprak sapı da dahil olmak üzere erkek organları kurutularak özellikle gıda boyası ve tat verici olarak kullanılan safran bitkisi daha çok İspanya, Fransa, İtalya ve İran'da yetiştirilir. Türkiye’de ise safran Safranbolu’da üretilmektedir. Ağırlığına göre dünyanın en pahalı baharatı, (bir gramı 5 ile 6 € arası),[1][2] olan safranın anavatanı Güneybatı Asya’dır.[2][3] Yetiştiriciliğine ilk olarak Yunanistan civarında başlanmıştır.[4] Yarım kilogram safran 80.000 çiçekten çıkarılabilir. Kendi ağırlığının 100.000 katı suyu sarı renge boyar.

Safran baharatının keskin bir tadı ve iyodoform ya da saman benzeri bir kokusu vardır. Bunların sebebi bileşiminde bulunan pikrokrosin ve safranal kimyasallarıdır.[5][6] Aynı zamanda içine konduğu yemeklere altın gibi sarı bir renk katan, krosin adı verilen karotenoit bir boya maddesi de içerir. Bu özellikler safranı dünya çapında çok aranan bir baharat yapar. Ayrıca tıpta da kullanılır.

Safran kelimesi Arapça sarı renk anlamına gelen asfar (أَصْفَر) kelimesinden türetilen ve Arapça'da safran baharatı anlamına gelen za’feran (زَعْفَرَان ) kelimesinden kaynaklanarak[6] Latince’ye safranum, İtalyanca'ya zafferano ve İspanyolca'ya azafrán olarak geçmiştir. Daha sonra Fransızca'ya safran ve oradan da İngilizce’ye saffron olarak aktarılmıştır.[7]


cicek cesitleri cicek turleri

Sabun Çiçeği

     Sabun Çiçeği

cicek cesitleri cicek turleri

 Saponaria officinalis (Sabun otu - Sabun çiçeği)
Mahalli İsimleri : Sabunçiçeği, Tahdik otu, Kargasabunu, Köpürgen.
Familyası: Karafilgillerden, Caryophyllaceae, Nelkengewaechse
Drugları: Sabunotkökü: Saponariae rubrae radix (Caryobhllaceae; türünün kurutulmuş kökleridir), Sabunotu: Saponariae herba

Anayurdu bilinmemekte, ancak Avrupa, Asya’nın Batısından doğu Türkistan’a kadar uzanan geniş bir alana sahiptir. Ülkemizde nemli yerlerde, özellikle Karadeniz Bölgesi'nde sıkça görülmektedir.

BİTKİSEL ÖZELLİKLERİ
Sabunotunun tek yıllık ve çok yıllık olmak üzere 40’tan fazla türü bulunmaktadır. Kırmızı, renkte rizom ve kazık kökü vardır. Boyu 30-100cm arasındadır. Haziran-Eylül ayları arasında çiçekler açan, gölgelik ve sulak yerleri seven, dayanıklı otsu **** yan otsu bitkidir. 2. sınıf bir şifalı bitkidir.

GÖVDE: Gövde tüysüz veya kısa tüylerle kaplıdır. Gövdesi tabanda mor-kırmızı, üst tarafta açık yeşil renkli, silindirik kesitli ve serttir.

YAPRAKLAR: Yaprakları karşılıklı mızrak şeklinde, kenarları bütün, hafif dalgalı, koyu yeşil renkli, alt yaprakları 10-15 cm uzunluğunda, üst yaprakları ise oldukça küçüktür.Yaprak üzerinde belirgin 3-4 damar bulunur. Yapraklar dikdörtgene benzer fakat köşeleri küt yuvarlaktır(oval). Karşılıklı dizilen oval biçimli, ucu sivri ve soluk yeşil renkli yapraklarının üzerinde birbirine paralel üç çizgi bulunur.

ÇİÇEKLER: Çiçekleri terminal, sık korimbos çiçek durumundadır. Çiçekleri gövdenin tepesinde topluca bir arada, her çiçek, beş adet beyaz, beyazımsı pembe veya pembe renkli oval , geri kısmı birleşik olup boru şeklindedir. Taç yaprakların gerisi çan şeklinde olup 2 cm uzunluğunda olabilir. Bu nedenle arı veya kelebeklerin bu bitkiyi döllemesi oldukça zordur. Yaz sonlarında açan pembe **** beyaz çiçekleri tatlı meyve kokuludur.

MEYVE: Meyve olgunlaşınca 4 dişle açılan, esmer renkli, uzunca bir kapsül meydana getirir.

TOHUMLAR: Tohumlar küçük, hemen böbrek şeklinde esmer renkli ve üzeri pürtüklüdür.
•Sabunotu, döktüğü tohumlarla çoğalır.

KÖK: Bitkinin kökü (kazık kök), rizomlarından (kökgövde) çıkan kökçüklerle çevresine yayılır.
Kökleri yeraltında yatay olarak çevresine yayılır, parmak kalınlığında, dışı kahverengimsi, içi beyaz renkli ve köklerinin sürgünleri ile çevresinde kümeler oluşturur.

BİLEŞİMİ (Bilinen Bileşimi)
Saponin, sapurubinler, sapurobin asidi, sapotoksin, karbonhidratlar, yağlı maddeler ve tuzlar, vitamin C. Etken maddesi, kök ve yapraklarda bulunan saponindir. Drogda saponazid miktarı %1-5 civarında bulunmaktadır. Kökler saponinler (%5 civarında) taşımaktadır. Bitkinin yapısında ayrıca; zamk, reçine, müshilaj, uçucu yağlarda bulunmaktadır. Bitkinin yaprakları c vitamini bakımından zengindir ve flaxorozitler içermektedir.İçerdiği saponin nedeniyle bitkinin kök ve diğer kesimleri suyla çalkalandığında sabun gibi köpürür.

cicek cesitleri cicek turleri

Rüzgargülü Çiçeği

     Rüzgargülü Çiçeği

cicek cesitleri cicek turleri

Rüzgargülü


Rüzgargülü, Leberblümchen, Hepatica nobilis
Mart Çiçeği
Karaciğerotu
Karaciğer Çiçeği

Famiyası: Düğünçiçeğigillerden, Hahnfussgewaechse, Ranunculaceae
Drugları: Rüzgargülüotu: Hepaticae herba
Rüzgargülünün kökleri hari tamamı, çay, tentür ve natürel ilaç yapımında kulanılır.
Botanik: Asya, Avrupa, Kuzey Amarica ve Türkiyenin kuzey ve kuzeydoğu bölgelerinde yetişir. Rüzgargülügenelikle ormanlarda ağaç altlarında kili, kireçli topraklarda ve hafif nemli yerlerde daha gür yetişir. Kökleri küçük bir yumru şeklindeki anakök ve ondan çevresine çevresine yayaılan saçak şeklindekiyanköklerden oluşur.
Yaprakları uzun bir sap üzerinde direkt kökten çıkan rozet yapraklar olup, yaprakları üç loplu her lop kalp şeklinde ve bütün olarak karaciğere çok benzer. Bu nedenle karaciğerotu veya karaciğer çiçeği diye anılır. Yaprakalrının üst yüzeyi koyu yeşil alt yüzeyi erguvani renkli vede yaprakları derimsi sertliktedir.
Çiçekleri uzun üzeri tüylü bir sap üzerinde olup 6 adet yumurta şeklinde eflatun, mor, veya leylaki renkte taç yaprakları ve bunları kavralıyan üç adet yeşil renkli kupa yapraklarına sahiptir. Çiçek göbeğinin ortasında 20-30 adet beyazımsı dölenme tozlukalar ve ortasında ise açık yeşilimsi renkte bir göbeğe sahiptir.
Yetiştirilmesi: Tohumları veya kökleri ilk baharda gölgeliklere ekilir bitki bir defa ekildiğinde çevresine yayılır.
Hasat zamanı: Yaprak ve çiçekleri Nisan ve Mayısta toplanarak kurutulur, zira taze iken çok zehirlidir.
Birleşiminde: Geniş bilgi: Şifalı Bitkiler ve Alternatif Tıp isimli kitabımızda mevcuttur.

Araştırmalar: Geniş bilgi: Şifalı Bitkiler ve Alternatif Tıp isimli kitabımızda mevcuttur.
Tesir şekli: Geniş bilgi: Şifalı Bitkiler ve Alternatif Tıp isimli kitabımızda mevcuttur.
Kulanılması: a-) Üniversite kliniklerinde tedavi denemeleri ve araştırmalar yapılmamıştır. Bu nedenle bugünkü bilgilere göre 2. sınıf bir şifalı bitkidir. Rüzgargülü yerine daha etkili olan başka bitkiler kulanılmalıdır. Örneğin brobşite karşı A. Itır-, Çuhakökü-, Sinirliot-, Güneşgülü-, ZYE preparatları veya Gökçek İksiri daha etkildir.
b-) Halkarasında: Eskiden halkarasında safra ve karaciğer rahatsızlıkları ve bronşite karşı kulanılmıştır. Günümüzde pek kulanılmamaktadır., çünkü bu rahatsızlıklara karşı yantesiri olmayan ve etkisi daha çok yüksek olan bşka şifalı bitkiler vardır.
Yantesiri: Rüzgargülü taze iken zehirli kurutulunca zehirliliği kayıp olur.
Bağırsak florası ve kılcal kan dolaşımı sağlıklı yaşayabilmek için çok önemlidir. Çünkü vitamin, mineral, aminoasit, enzim, glikoz, vb, besleyici maddenin hazırlanması, hücrelere ulaşması ve de mikroplarla mücadele eden makrofaj, T ve B- Hücreleri gibi savunma mekanizmalarının hücre aralarında dolaşması buna bağlıdır.Gökçek İksir'i ile tedavi olmak mümkündür. Tabii doğru beslenirseniz tedavi sürecide o oranda kısalır.Gökçek İksiri vücudu cüruflardan arıtır, iltihaplı hastalıkları iyileştirir ve bağışıklık sistemini güçlendirir.Gökçek Tonik mide-bağırsak rahatsızlıkları, deri hastalıkları ve her türlü alerjiye karşı etkilidir.

Asla peynir yememeli, çünkü asidoza ve iltihaplanmaya sebep olur.Siyah çay, kahve ve kola içilmemeli, çünkü bağırsakları kurutur ve vitamin, mineral ve aminoasitlerin alımını (absorbesini) önler.Alkol ve sigaranın zararları belli kanser, damarların yağlanması vb, artı uzun süre bira içilirse cinsel ikdidarsızlık ve hatta kısırlığa sebep olmaktadır.Sucuk salam sosis gibi et mamullerine 5-6 ay ara vermek gerekir (sade temiz et az yenilebilir) çünkü asidoza sebep olmaktadır.Bu da birçok hastalığın ana kaynağıdır.Akşam yemeği yerine yoğurt, meyve veya salata yenilebilir veya sebze çorbası içilebilir.Hayvansal besinler, patates, tahıl (beyaz pirinç), bakliyat ve hamurlu yiyecekler, özelikle de tatlılar akşam yenirse tam sindirilmez ve zamanla problemlere sebep olur.Ne kadar beyaz pirinç, patates, hamurlu yiyecekler, tatlı yiyecek ve içecekler, o kadar yağ oluşturur.Çünkü nişasta glikoza (şekere) dönüşür, şekerde yağa dönüşerek vücutta depolanır.Şeker ve antibiyotikler bağırsak mantarları çoğaltır, mantarlar ise her türlü hastalığı tetikler.Tatlı deyince akıla baklava, çikolata, dondurma vs gelir, fakat karpuz da tatlıdır ve bu da mantarı tetikler, çünkü aşırı şeker içer.

cicek cesitleri cicek turleri

Rudbeckia Çiçeği

Rudbeckia Çiçeği

cicek cesitleri cicek turleri

 Rudbeckia (Gloriosa Daisy) Güneş Şapkası

Çiçeklerinin şekli dolayısıyla Güneş Şapkası olarak da bilinen bu bitki doğal olarak Kuzey Amerika'da bulunmakta olup buradan bütün dünyaya yayılmış ve birçok varyetesi ortaya çıkmıştır.

3-9 Zone değerleri arasında olan tüm bölgelerde yetişebilen bu güzel çiçek, ortası kahverengi, uçları ise kahverengiden açık sarıya dönen büyük çiçekler açmaktadır.

Drenajı iyi kumlu toprakta ve tam güneş ışığında daha iyi gelişmektedir. Kışın tek yapmanız gereken çiçekleri geçtikten sonra çiçek saplarını kesmek.

cicek cesitleri cicek turleri

Petunya

     Petunya

cicek cesitleri cicek turleri

Petunya

Alem:     Plantae (Bitkiler) (Bitkiler)
Bölüm:     Magnoliophyta
(Kapalı tohumlular)
Sınıf:     Magnoliopsida
(İki çenekliler)
Takım:     Solanales
Familya:     Solanaceae
(Patlıcangiller)
Cins:     Petunia
Juss.
Türler


Petunya, patlıcangiller (Solanaceae) familyasından Petunia cinsini oluşturan kültür ortamında çokça yetiştirilen bitki türlerinin ortak adı.

Popüler çiçek ismini Fransızcadan almaktadır. Fransızcada, "petun" kelimesi eskiden "tütün" anlamına gelmekteydi. Fransızlar terimi Amazonlar'daki yerel bir kızılderili lehçesinden almışladır. Bahçelerde görülen birçok çeşidi melezdir. Çiçek rengi ve boyutu açısından geniş bir aralık sunarlar.

Bazı botanikçiler Calibrachoa cinsindeki bitkileri Petunia cinsine eklerler. Botaniksel olarak, tütün bitkileri ve petunyalar ilişkilidir.
Mor petunyalar

Petunyaların yaprakları bazen pul kanatlılardan (Lepidoptera) Macroglossum stellatarum ve Melanchra persicariae dahil bazı larvaları tarafında yenilmektedir.

Şayet petunya büyütülüyorsa, onları doğrudan güneş ışığına bırakmak ve dokununca toprağı kuru olduğunda sulamak gerekmektedir. Petunyalar bir yıllık bitkiler olarak düşünülsede, aslında çok yıllık bitkilerdir. Uygun ortamlar sağlandığında yıllarca yaşamaya devam edebilirler.
Konu başlıkları

    1 Kırmızı kısa petunya
        1.1 Dikimi
    2 Dış bağlantılar
    3 Kaynaklar

Kırmızı kısa petunya

Kırmızı Kısa Petunya (ing: Petunia hybrida) petunyagillerden yıllık kırmızı çiçekleri olan kısa boylu bir bitkidir.
Dikimi

Tohumları kış sonundan ilkbahar sonuna kadar ekilebilir. Bitkiler yarı gölge veya güneşli alanlara dikilmelidir. Bitkilerin bol çiçek açması düzenli olarak sulanması gerekmektedir. Tohumları yarı gölge bir yerde torf içinde çimlendirerek dikmek istediğiniz yere göçürebilirsiniz.

cicek cesitleri cicek turleri

Papatya

 Papatya

cicek cesitleri cicek turleri

Papatya

papatya (Anthemis ? ya da Matricaria?)

Papatya, papatyagiller (Asteraceae) familyasında sınıflandırılan Anthemis, Matricaria, Bellis, Leucanthemum ve Tripleurospermum gibi farklı cinslerden bitki türlerine verilen ortak ad.

    Anthemis altissima — kel papatya
    Anthemis chia — beyaz papatya, sarı papatya
    Anthemis cotula — köpek papatyası
    Anthemis nobilis — Alman papatyası
    Anthemis pauciloba — dağ papatyası
    Bellis perennis — çayır papatyası, İngiliz papatyası
    Chrysantemum maximum — Margrit papatya veya Alman papatyası
    Leucanthemum vulgare — büyük papatya, beyaz ay papatyası, öküzgözü papatyası
    Matrcaria chamomilla — bayağı papatya, adi papatya, mayıs papatyası, tıbbi papatya
    Tripleurospermum perforatum — yalancı papatya

cicek cesitleri cicek turleri

Ortanca Çiçeği

     Ortanca Çiçeği

cicek cesitleri cicek turleri

Hydrangea macrophylla (ortanca) çok yükselemeyen çalı türü bir süs bitkisidir. Yazın bol su ister. Gölge seven ortanca, bahçelerin kraliçelerinden biridir. Bu muhteşem çiçek, duvar kenarlarında ve ağaç altlarında güzel yetişir.


Ortancaların 30 kadar türü vardır. Ülkemizde yaygın olan tür büyük yapraklı ortancadır. Bahçede ya da saksıda yetiştirilebilir. 30 santim çapa kadar büyüyebilen ortancanın çiçekleri, kokusuzdur. Ortancaların beyaz, pembe, mavi, kırmızı çeşitleri vardır.

Beyaz ortancayı mavi yapmak için bulunduğu toprağa demir karıştırılır. Kuvvetli topraklarda boyu 1.5 m kadar büyür. Bir kısım funda toprağı, bir kısım ince dere kumu, bir kısım çürümüş yapraktan oluşan karışım toprağı Ortanca’lar çok sever.

Ortanca bakımı ve yetiştirilmesi

Ortanca bitkisi, zarif dalları ve pastel tonlarındaki renkleriyle, güzel büyük yapraklarıyla oldukça dekoratif ve güzel görünümlü bir bitkidir.

Mavi çiçekli ortancalar: Tam gölgeli yerlerde yaşayabilir fakat iyi bir randıman beklemeyin. Yarı gölgeli yerlerde daha iyi gelişim gösterir. Veya sadece güneş tam tepede iken güneşten korunmalı. Bunun için en azından küçük bir ağaç altında veya bahçe şemsiyesi altında bulunmalıdır. Aşırı güneşli yerlere de uyum sağlayabilir. Fakat sıcaklık da çok ise yaprakları pörsür. Yeterince su alıyorsa akşam tekrar düzelir, sıcak ve güneşli günleri böyle geçirir. Bu problem değil, esas problem şu: Potasyum eksikliği + aşırı güneşli fazla sıcak hava bir araya gelirse tomurcukların mini mini hallerindeyken kuruyup dökülmeleri kaçınılmaz bir gerçektir.

Güneş görmesi açısından en iyi ortam, güneşin ağaç yaprakları ile veya şeffaflığı biraz azaltılmış naylonla filtrelenmiş olduğu ortamdır.

Sevdiği toprak: Asitli toprakta da alkalinli (kireçli) toprakta da rahatça gelişir. Alkalin çok fazla yüksek olmamalı bu zararlıdır. Fazla asitli toprağı tolere edebilir ama fazla alkalinli toprağı tolere edemeyebilir. Etli / killi topraklar hem besince daha zengindir hem iyi su tutar. Perlitle terbiye edilerek havadarlığı ve süzekliği arttırılırsa ortancalar için en iyi doğal toprak budur. Sarımsı kahverengi, yumuşak, kolayca parçalanan kayaları ufalayıp ortanca dikeceğiniz toprağa katmanızda da yarar var. Toprağa ayrıca yaprak çürüntüsü vb. maddeler bolca katın. Bulabilirseniz sphagnum yosununun çürüntüsü (peat moss) toprağına karıştırın, su tutmada ve suyu korumakta oldukça başarılıdır.

Sulama: Suyu çok sever. Fakat bu çamur gibi toprakta yetiştirin anlamına gelmez. Yani toprağı hafifçe kuruyana kadar sulamayacaksınız. Aşırı sulamada yapraklarda hastalıklar oluşuyor. Ortanca suyu çok seviyor diye bol bol sulayan herkeste görülür. Neredeyse istisnası yok.

Besleme: İlkbaharda ortancaların dibini kazın, çıkardığınız toprağı sığır gübresi ve yaprak çürüntüsü ile karıştırıp tekrar kapatın. Ayda bir suya karıştırılarak verilen genel amaçlı sıvı gıdayı ilkbahardan eylül ortasına kadar verirseniz, ortancalarınız hem daha sağlıklı gelişir hem daha iyi çiçek açar hem de kışa ve gelecek bahara iyi bir hazırlık yapmış olur.

Budanması: Yaz boyunca çiçekler için yapılması gereken küçük budamaları biraz aşağıda okuyabilirsiniz. Esas budama kış aylarında yapılır, bütün dallar dibe yakın kesilir. İstanbul şartlarına göre kasım sonundan şubat sonuna kadardır diyebiliriz. Boyları 15 cm – 30 cm kadar uzunlukta kalmalı. Kış boyunca donan bozulan dallar olursa dipten kesilmeli.

Ortancaların çiçekleri hakkında bilmeniz gerekenler

• Kışın dondan zarar görmüşse o yıl çiçek açmayabilir. Yaz sonunda potasyum zengini gıda vermek iyi gelir, böylece ağır olmayan don olaylarından zarar görmezler. Kışları çok sert geçen bölgelerde dondan korumak için tedbir almak şarttır. Böyle yerlerde en iyisi ortancaları büyük saksılarda yetiştirmek ve kışın ısı sıfırın altına fazla inmeyen bir yerde geçirtmektir.

• Genelde yaz ortasına doğru çiçeklenmeye başlarlar. Henüz mayıs ayında iken hiç tomurcuk yoksa canınızı sıkmayın sabırla bekleyin.

• Güzelliği gitmiş çiçekleri vakit kaybetmeden derhal kesmelisiniz ki ortanca “nasılsa tohum oluşturmaya başladım, artık çiçek açma zahmetine girmeyeyim” diye düşünmesin. Hem böylece yeni çıkan tomurcukların kaliteleri de iyi olur.

• Daha büyük çiçekler elde etmek için dallarında seyrekleştirme yapmanız gerekir.

Mavi çiçekli ortanca nasıl yetiştirilir?

• Ortancanızın mavi çiçekli olması için asitli toprak gerekiyor. Nötr (PH 7 civarları) topraklarda ve alkalin değeri yüksek (PH 8 ve üstü) topraklarda mavi çiçek elde edemezsiniz. Yukarda tarif ettiğim toprak karışımına ilaveten toprağına alüminyum sülfat katmak gerekiyor. Dibine arada bir sirke dökün. Kireçten arındırılmış (» PH değeri düşürülmüş) su ile sulayın.

• Mavi çiçeğin en kolay yolu: Gerçek toprak yerine torf + perlit karışımı kullanmak ve kireçsiz su ile sulamak.

• Toprak nötr olup alüminyum az olursa beyaz veya çok soluk renk çiçekli olabilir. Toprağın alkalin değeri yüksekse (kireçliyse) çiçekleri pembe olur. Pembelik dereceleri; koyu pembe, morumsu pembe gibi renklerde çiçekler elde etmek için mavi renkli çiçek açmasını sağlayan toprağa ayrıca superphosphate veya fosfor oranı yüksek besin katmak gerekir. Veya bu konuda deneyimleri olan insanlardan taktikler öğrenebilirsiniz.

• Bütün bunlardan başka kırmızı topraklar demir bileşiklerince zengindir; bunun da renk üzerinde etkisi vardır.

• Bulunduğu yerin sıcak olmasının renk tonlarında etkisi görülmüş. Hatta ortamın havasının nemliliğinin bile etkisi olduğu söyleniyor.

• Toprak yapay olarak değil doğal olarak alüminyumlu ise ve asitliyse, morumsu renklerde bunun önemi vardır. Yeşil killi topraklarla denenebilir.

• Her saksıda ayrı topraklarla ayrı uygulamalarla beyaz – mavi – pembe renklerinin çeşitli farklı tonlarda karışımları ile tatlı koyu pembeden tatlı mora, acı çivit mavisine, berrak maviye kadar çok farklı renklerde çiçek açtırabilmek mümkün.

Ortancayı çoğaltma yöntemleri

1- Tepe çeliği ile çoğaltmak: Nisandan ağustosa kadar yapılabilir. Çiçeksiz taze dallardan 15 – 20 cm uzunlukta tepe çelikleri alınır. İki – üç çift yaprakları olmalı. En alttaki yaprakları kopartın. Köklendirme tozu varsa daha iyi olur: dip ucunu köklendirme tozuna bulayın. Sonra 3 cm derine gömün. Köklendirme toprağı kumlu toprak veya yarı yarıya ölçülerde perlit + torf karışımı olabilir. Üstüne kavanoz geçirin veya naylonla kaplayın veya bu işi pet şişe içinde yapın. Pet şişe daha uygun çünkü köklendiği zaman kökleri görürsünüz. Kapağı kapalı olacak ve direkt güneş almayan bir yerde köklenene kadar bekletilecek. Pet şişeyi yarıdan kesin, alt kısmın içine nemli karışımı doldurun çeliği dikin ve şişenin kesik kısımlarını plaster ya da seloteyp gibi bir şeyle yapıştırın. Sulamaya gerek yok çünkü kapalı olacağından dolayı su kaybı olmaz. Toprak veya karışım yeterince nemli değilse çok az sulayarak nemlendirin. Köklenme gerçekleşince esas yerlerine dikebilirsiniz.

2- Havai daldırma yöntemi ile çoğaltma.

3- Kök çeliği ile çoğaltmak: Bu usul çok bereketli bir usuldür. Bitki tamamen uyku dönemindeyken (kasım sonundan şubat sonuna kadar) yapılmalıdır.

4- Daldırma ile çoğaltmak: Yaz sonunda yapılır. Dallarını yapraklarından arındırıp doğrudan toprağa dikeceksiniz. Köklenmesini çabuklaştırmak için köklendirme tozu hormonu dal diplerine sürülmeli.

5- Kökten ayırma ile: Dipten çıkan ve yeterince köklenmiş olan sürgünlerin ayrılmasıyla yapılır. Bitki uyku dönemine girdiği zaman, kasım sonundan itibaren yapmak daha iyi olur.

6- Genç dallarını suda köklendirme ile de çoğaltabilirsiniz. Bunun püf noktaları için suda köklendirme yazımı muhakkak okumalısınız.

Yukardaki altı usul için ek gereklilik: Köklenen fideleri uygun toprak karışımlı saksılara dikin ve sulayın. Sonra saksıya naylon geçirerek üstten bağlayın. Çok serin olmayan ve direkt güneş almayan bir yerde bir hafta bekletin. Yüksek nemlilik taze köklerin yeni toprak ortamına tutunmalarını ve uzamaya başlamalarını sağlar. Bunun için bir hafta süre yeter.

Tavsiye: Köklendirilmiş ortanca dallarını bazen açıkta satarlar. Bunları alıp ekerseniz genelde tutmaz, kurur. Kurumaması için yukarda anlattığım gibi yapmalısınız

cicek cesitleri cicek turleri

Orman Gülü

 Orman Gülü

cicek cesitleri cicek turleri

Ormangülü

Alem:     Plantae (Bitkiler)
Klad     Angiosperms (Kapalı tohumlular)
Klad     Eudicots (İki çenekliler)
Klad     Core eudicots
Klad     Asterids
Takım:     Ericales
Familya:     Ericaceae (Fundagiller)
Cins:     Rhododendron
L.
Alt cinsler

Metne bakınız.

Ormangülü
Pembe çiçekli ormangülü (Rhododendron smirnowii)
Sarı çiçekli ormangülü
(Rhododendron luteum)

Ormangülü, fundagiller (Ericaceae) familyasından Rhododendron cinsinin 800 kadar türünü içeren çiçekli bitkilerin ortak adı. Gösterişli çiçekleri nedeniyle bahçelerde ve saksıda yetiştirilir.
Konu başlıkları

    1 Özellikleri
    2 Dağılım
    3 Sınıflandırma
    4 Labrador çayı
    5 Türkiye'deki türler
    6 Dış bağlantılar

Özellikleri

Bu cinse bağlı türlerin gövdeleri çalı, nadiren de büyük ağaçlardır, en ufak tür 10–20 cm, R. arboreum ise en büyük tür olup boyunun 50 metreyi bile aştığı tespit edilebilmiştir. Yapraklar spiral konumlu, yaprak boyu 1–2 cm ile 50 cm arasında değişmektedir, sadece R. sinogrande türünde yaprakların uzunluğu 100 cm kadardır.
Dağılım

Ormangülü çok geniş alana yayılmış bir bitki cinsidir, kurak alanlar dışında, Kuzey Yarımküre'nin tamamı ile Güney Yarımküre'de güneydoğu Asya ve kuzeydoğu Avustralya'ya kadar dağılım göstermektedir. Himalaya dağlarında, orta Nepal ve Sıkkım ile doğuda Yunnan ve Sichuan bölgeleri arasında en zengin tür çeşitliliği görülmektedir. Çin-Hindi dağları, Kore, Japonya ve Tayvan tür çeşitliliği bakımından diğer önemli alanlardır. Ayrıca, güneydoğu Asya ile kuzey Avustralya arasında yer olan Borneo adasında 55, Yeni Gine adasında 164 tür olmak üzere, önemli sayıda tropikal ormangülü türü bulunmaktadır. Kuzey Amerika ve Avrupa kıtaları ise daha az sayıda türe sahip bulunmaktadırlar. Mor çiçekli ormangülü (Rhododendron ponticum) ise Karadeniz Bölgesi'ne özgü bir türdür.
Sınıflandırma

Ormangülleri sekiz alt cins altında toplanmaktadır:

    Alt cins Rhododendron L.: yapraklar küçük (yaprakların alt yüzleri pullarla örtülü); birkaçyüz türü vardır. 300 kadar türe sahip Vireya grubunun tropikal ormangülleri genellikle buraya dahil edilmekle birlikte bazı uzmanlarca dokuzuncu altcins olarak ayrılmaktadırlar.
    Alt cins Hymenanthes Koch: yapraklar büyük (yaprakların alt yüzlerinde pullar yok); 140 civarında türü bulunmaktadır.
    Alt cins Pentanthera Don: yaprak döken ormangülleridir; yaklaşık 25 tür.
    Alt cins Tsutsusi: yaklaşık 15 tür.
    Alt cins Azaleastrum Planch.: beş tür.
    Alt cins Candidastrum Philipson & Philipson: sadece bir türü mevcuttur Rhododendron albiflorum.
    Alt cins Mumeazalea: tek türü vardır Rhododendron semibarbatum.
    Alt cins Therorhodion: bir türü vardır Rhododendron camtschaticum.

Son genetik çalışmalar bu cins içindeki türlerin yeniden sınıflandırılmasına yol açmış, eskiden cins olarak kabul edilen Ledum, şimdi Rhododendron alt cinsi içine alınmıştır. Hymenanthes grubunun Pentanthera içine dahil edilmesi gibi, alt cinsler içinde yeni sınıflandırmalar önerilmektedir [1].

Ormangüllerinde Hibritler yapay yollarla yoğun olarak geliştirilmekte, doğada ise farklı türlerin dağılım alanlarının kesiştiği bölgelerde ortaya çıkmaktadır. 20 binin üzerinde kültür ırkı ayırt edilebilmektedir. Bunların çoğu çiçekleri, bir kısmı ise süs bitkisi olarak dekoratif yaprakları veya gövdeleri için geliştirilmektedir.
Labrador çayı

Labrador çayı olarak kullanılan türler:

    Rhododendron tomentosum
    Rhododendron groenlandicum
    Rhododendron neoglandulosum

Türkiye'deki türler

Ormangülleri Türkiye'de Karadeniz Bölgesinin bol yağış alan dağlık kısımlarında bulunur. Doğal olarak yetişen 5 ormangülü türü vardır. Ayrıca birçok melez ormangülü taksonu tespit edilmiştir.

    Sarı çiçekli ormangülü (Rhododendron luteum) Batı, Orta ve Doğu Karadeniz.
    Mor çiçekli ormangülü (Rhododendron ponticum) Bütün Karadeniz sahili boyunca.
    Kafkas ormangülü (Rhododendron caucasicum) Rize, Trabzon, Artvin.
    Pembe çiçekli ormangülü (Rhododendron smirnowii) Rize, Artvin.
    Beyaz çiçekli ormangülü (Rhododendron ungernii) Artvin.

cicek cesitleri cicek turleri

Orkide

 Orkide

cicek cesitleri cicek turleri

 Orkide Ciceginin Bakimi

Çiçek Bakımı ve Yeniden Çiçeklendirme
Orkide satın aldınız yada biri size orkide hediye etti er yada geç çiçekleri dökülecektir. Çiçekler solduktan sonra orkideniz gayet sağlıklı olmasına karşın yeniden çiçeklenmiyorsa bunun bazı nedenleri olabilir.
Çiçek Sapını Budama
En yaygın tür olan Phalaenopsis çiçekleri döküldükten sonra yeniden çiçeklenmesi için budanması gerekir. Eğer çiçek sapı sarı veya kahverengine dönüşmüşse kurumuş demektir yeniden çiçek sapı üretmesi biraz zaman alacaktır. Bu yüzden çiçek sapı yeşilken budanmalı uyuyan gözlerin dallanması teşvik edilmelidir. Phalaenopsis yıl içerisinde aynı çiçek dalından 2-3 kez çiçek açabilir. Budama çiçek sapının ortasından veya alttan itibaren sayıldığında 3. gözün 5 santim üzerinden yapılmalıdır.
Sıcaklık Ayarı
Ev ortamında gece gündüz sıcaklık farkları bir birine çok yakın olduğundan çiçeklenme olmayabilir. Doğal yaşam koşullarında orkideler 8-10 C derecelik gece gündüz sıcaklık farkında yaşarlar. Orkide geceleri serin bir alana alınarak bir süre bakılarak yeniden çiçeklenmesi için teşvik edilir. Sıcaklık farkı 8-10 derece olan iklimler de yaz ayların da dış ortama alınarak bu isteği karşılanabilir.
Işık
Orkidenizin yaprakları çimen yeşili veya tonlarında olmalıdır. Eğer çok koyu yeşilse yetersiz ışık aldığının göstergesidir. Orkide az ışık alırsa çiçek üretmek için gerekli enerjiyi karşılayamaz. Doğrudan gelen ışınlardan korumak şartıyla alıştıra alıştıra daha aydınlık bir alana taşınmalıdır.
Karanlıkta Bekletme
Herşeyi yaptınız ancak durumda değişiklik yoksa çiçeklenme için küçük bir ipucu bazen orkideler çok karanlık bir alanda gün için de en az 12 saat kadar bekletildiğin de yeniden çiçeklenme için kandırılabilirler.
Düşük Nem
Orkideler çok düşük neme maruz kaldığın da çiçeklerden su kaybetmemek için kendini korumaya alır ve çiçek üretmezler. Çiçek üretimi için %60 bağıl nem seviylerine çekilmelidir.

cicek cesitleri cicek turleri

Nilüfer

Nilüfer

cicek cesitleri cicek turleri

Nymphaea

Alem:     Plantae (Bitkiler)
Bölüm:     Magnoliophyta
(Kapalı tohumlular)
Sınıf:     Magnoliopsida
(İki çenekliler)
Takım:     Nymphaeales
Familya:     Nymphaeaceae (Nilifergiller)
Cins:     Nymphaea
L.
Tür sayısı ve türler

Yaklaşık 50 tane; Metne bakınız.

Nymphaea, nilüfergiller (Nymphaeaceae) familyasına bağlı bir su bitkisi cinsidir. Cinste dünya geneline yayılmış, toplam 50 civarı tür bulunmaktadır.

Nuphar cinsiyle yakından ilgilidir ve Nuphar türlerinden farklı olarak daha geniş taç yapraklara sahiptir. Meyvesinin olgunlaşması açısından da farklıdırlar, Nymphaea meyvesi çiçek kapanır kapanmaz suyun altına batarken, Nuphar meyveleri olgunluğa kadar suyun üstünde kalır.

Antik Mısırlılar lotuslara (bu isimler anılırdı) büyük saygı duyarlardı. N. caerulea`nın (Mısır mavi nilüferi) çiçekleri gündüz açılır, hava kararmaya başlayınca da suyun altına batar. N. lotus (Mısır beyaz nilüferi) ise gece çiçeğini açar ve sabah kapatırdı. Bu iki çiçeğin kalıntıları II. Ramses'in mezarında bulunmuştur.
Konu başlıkları

    1 Morfoloji
    2 Bazı türler
    3 Resim galerisi
    4 Dış bağlantılar

Morfoloji

Köksaplar, dimdik yükselir veya sürünücü, dallı veya dalsızdır. Yapraklar çoğunlukla değişken; damar yapısı elsi, dip kısmı kalp şeklinde, kenarları tam veya dişli, bazılarında hafif kalkanımsıdır. Çiçekler çeşitlilik gösterir, 4 çanak yapraklı, yeşil renkli, ovaryum (yumurtalık) alt durumludur. Taç yapraklar çok sayıda, büyük ve gösterişli ovaryumun dış tarafında yer alır. Stamenler (erkekorgan) taç ve çanak yapraklardan küçük olup ovaryumun yan yüzeyinde bulunur. Filament (ercik sapı) doğrusal, yumurta veya ters yumurta şeklindedir. Karpeller (meyve yaprağı) kısmen veya tamamen birleşmiştir. Stigma (dişicik başı) sapsız, merkezden çıkarak karpellere uzanan diskli stigmacık kupa şeklindedir. Tohumlar yuvarlak, yumurtamsı veya elipsoid, düzgün, boylamasına tüylü, ince zarlıdır.

cicek cesitleri cicek turleri

Nergis

 Nergis

cicek cesitleri cicek turleri

Nergis

Alem:     Plantae (Bitkiler)
Sınıf:     Liliopsida
(Bir çenekliler)
Takım:     Asparagales
Familya:     Amaryllidaceae
(Nergisgiller)
Cins:     Narcissus
L.
Türler


Nergis, nergisgiller (Amaryllidaceae) familyasından Narcissus cinsinden bitki türlerinin ortak adı.

Bu bitkilerde sap 20-80 cm kadar yükselebilmektedir. Soğanlı olan bu bitkilerde taç yaprakları beyaz veya sarının karışımları şeklindedir.

Anavatanı Avrupa olan bu bitkilerin en çok tür zenginliğine İspanya ve Portekiz'de rastlanmaktadır. Ancak doğal olarak tüm Akdeniz kıyılarında, hatta bunun uzantısı olan Japonya'ya kadar aynı enlem dereceleri arasında görülmektedir. Dünyada Avrupa, Kuzey Amerika, Kuzey Afrika ülkelerinde tarımı yapılmaktadır.

Bu bitkinin soğanları en az 1 sene ara ile kullanılmaktadır. Zira çiçeğini vermiş olan soğan ekilirse, bir dahaki seneye çiçek vermez.

Narcissus poeticus, Türkiye'de Ege Bölgesi'nde özellikle Karaburun ve Mordoğan'da yetiştirilmektedir.


cicek cesitleri cicek turleri

Müge Çiçeği

     Müge Çiçeği

cicek cesitleri cicek turleri

Müge

Alem:     Plantae (Bitkiler)
Klad     Angiosperms (Kapalı tohumlular)
Klad     Monocots (Bir çenekliler)
Takım:     Asparagales
Familya:     Ruscaceae
Cins:     Convallaria
Tür:     C. majalis
İkili adı
Convallaria majalis
Linnaeus


Müge (Convallaria majalis), çiçekli bitkilerin Ruscaceae familyasına dahil cinslerden Convallaria içindeki tek türdür. Kuzey yarım kürenin ılıman iklimli tüm bölgelerinde (Asya, Avrupa ve Kuzey Amerika'da) yaygındır.

Çok yıllık bir bitkidir. İlkbaharda,topraktan 15-20 cm yukarıya kadar uzayan koyu yeşil geniş yapraklar verir. Yaprakların arasından aynı sap üstünde sıralanmış küçük çan şeklinde beyaz çiçekler açar. Çiçeklerin çok güzel kokusu olduğundan parfümeride yaygın olarak kullanılmaktadır. Bitki, köklerinden çoğalarak bulunduğu alanı kaplamaktadır. Giderek daha az rastlanmaktadır. Türkçede inci çiçeği de denilmektedir.

Nemli, gölge ağaç altlarını çok seven müge, iri yaprakların arasında çıtı pıtı beyaz kokulu çiçekleriyle çok zarif bir bitkidir. Köksap denen etli kökleri toprak altında dallanarak çoğalır. Gölge alanlarda yer örtücü olarak kullanılabilir. Çizgili yapraklı ve pembe çiçeklileri de mevcuttur. Kökleri kasım ile mart arası 2,5 cm. derinlikte ve 10 cm. aralıklarla dikilir. İlkbaharda çiçek açar. Suyu çok sever.

cicek cesitleri cicek turleri

Mum Çiçeği

 Mum Çiçeği

cicek cesitleri cicek turleri

 MUM ÇİÇEĞİ BAKIMI VE YETİŞTİRİCİLİĞİ

Ev ortamında hiçbir sorun çıkarmaması ve yapraklarının çok dayanıklı olup yıllarca dökülmemesi ile mum çiçeği ideal bir ev süs bitkisidir. Nemli ve sıcak ortamı sever. Tropikal bir bitkidir. Salonlarda bakımı kolaydır. Kışları don tehlikesi olmayan güney illerimizde bahçede duvar sarmaşığı gibi kullanılabilir. Sıfır dereceye kadar dayanabilse de kışın 5 dereceden daha soğuk yerde bulundurmamalısınız.
Yapraklarının etli ve kalın olması mum çiçeğinin başka bir güzelliğidir. Genelde yaprakları için yetiştirilir. Çiçekleri ise sanki balmumundan yapılmışçasına çok güzel, ilginç bir güzelliğe sahiptir. Çok da güzel kokar. Çiçek açtığı zaman kokusu bütün evi sarar.

Mum çiçeği ne zaman çiçek açar?
Bir metreden fazla uzayıp bol yapraklanırsa yaz aylarında çiçek açar. Çiçek açmaya başlarsa her yıl tekrar çiçek açacaktır. Solan dökülen çiçeklerin koçan benzeri saplarına el sürmeyin, koparmayın çünkü sonraki yıl yine o saplardan çiçek açıyor.



Mum Çiçeği Bakımı

Büyümesi: Bazen normal bir şekilde yaprak yaprak büyür. Bazen ip gibi yapraksız, incecik, bordo renginde bir veya birkaç uzantı çıkarır. Bir metre kadar uzayabilirler. Bu ipe benzer dallar zamanla yapraklarla kaplanır. Yapraklar önce çok küçük, kızılımsı kahverengi veya bal rengi olur.

Işık: Pencere yakınında bol aydınlıkta bulunmalı. Günde dört saat kadar filtrelenmiş güneş ışığı sağlıklı gelişmesi ve çiçek açması için çok faydalıdır (pencere tülü, dokusunun ve nakışlarının sıklığına göre güneşi filtreleme vazifesi görür). Ev içinde doğuya veya batıya bakan pencere önünde bulunmalı.

Toprak: Mum çiçeği suyu iyi süzdüren ve çabuk kuruyan toprak istiyor. Toprak hazırlama formülü: Kumlu veya gevşek bahçe toprağı + torf + kestane toprağı.. Bunları iyice karıştırın, tamamen kupkuru olana kadar bekletin (çünkü torf bir defa tamamen kuruyunca daha sonra sulasanız bile hiç su tutmaz olur, çabuk kurur). Bu karışım iyice kupkuru olduğu zaman beşte bir oranında perlit ekleyin sulayın, bir iki gün bekleyin: Toprak nemini hafifçe kaybettiği zaman, yani hem oldukça nemli hem elinize yapışmıyor şekle geldiği zaman mum çiçeğinizi bu toprağa dikin ama sulamayın, toprak nemini kaybettiği zaman ılık su ile sulayın.

Sulama: Toprak neredeyse tamamen kuruyacak, sonra yüzeyini eşeleyeceksiniz havalandıracaksınız, hacim küçülmesi olup kenarlarda boşluklar oluşmuşsa eşeleyerek oraları kapatacaksınız sonra bolca sulayacaksınız. Su biraz ılık olmalı.
Çiçek açıyorsa o süreçte toprak nemini yarı yarıya kaybettiği zaman sulayın. Çiçeksiz olduğu zamanlarda arada bir toprak yüzde yüz nem kaybedene kadar sulamayın böylece mum çiçeğinin çok hassas olduğu gözle fark edilemeyen solucan türünden canlılar o toprakta barınamaz yok olurlar.
Suladığınız zaman, alttan çıkıp alt tabağında biriken suyu çekmesin diye o tabaktaki suyu derhal boşaltın.

Dinlenme dönemi sulaması: Ekim sonundan itibaren sulamayı daha da seyrek yapın. Yani toprak tamamen kuruyunca hemen sulamayın iki gün kadar bekletin. Sulama sıklığını yavaş yavaş düşürün. Bulunduğu yer ne kadar serin ise, serinliğe göre sulamaya o kadar ara verin; üç günden iki haftaya kadar kupkuru toprakta kalmalı. Bahara kadar böyle devam..

Besin verme: İlkbahar ve yaz aylarında büyüme başladığı ve devam ettiği zamanlarda bir ay ara ile iki veya üç defa besin vermek yeter. Hem yaprağı hem çiçeği için yetiştirilen süs bitkileri için hazırlanmış olan, suya karıştırılan sıvı besinden veya bulabilirseniz “etli yapraklı bitkiler için olan” gıdadan olmalıdır.

Budama: Evde fazlaca kalabalık yapacak kadar aşırı dallanıp budaklanmadıkça mum çiçeğini budamak iyi değildir.

Saksı değiştirme: Gereğinden büyük saksılarda olmamalı. Küçük bir fide iken küçük bir saksı gerekiyor. Saksıya göre fazla köklenirse o zaman bir boy büyük saksıya aktarın, yeni saksı eskisinden 5 cm kadar geniş olmalı daha büyük olmamalı. Senede bir veya iki üç senede bir bu şekilde saksı değiştirmesi yapmalısınız.

Üretilmesi çoğaltılması: Olgun yapraklı bir dalının kesilip direkt toprağa ekilmesiyle yılın her zamanında yapılabilir. Dalda sadece iki yaprak bırakın. Mum çiçeği için uygun bir toprağa dikin ve çok az sulayın. Bu kadar basittir. Ne zaman büyümeye başlayacağı hiç belli olmaz ama tutacağı büyüyeceği kesindir yeter ki çok sulamayın.

cicek cesitleri cicek turleri

Mimoza Çiçeği

     Mimoza Çiçeği

cicek cesitleri cicek turleri

 Özellikleri

      Bir akasya türü olan mimoza ağacı hem görüntüsü hem de  hoş kokusuyla sevilen bir bitkidir. Türkiye’de halk arasında küstüm çiçeği olarak ta tanınır. Çiçek dilinde mimozanın anlamı fazla alıngan anlamına gelir. Yaprakçıklarını katlar ve  yapraklar sarkar.
     Mimoza ağacı çok dağınık büyüme gösterebilir. Bu nedenle  her sene çiçeklendikten sonra sıkı bir budama yapmalıyız. Böylece hem tohumlanmayı önlemiş oluruz hem de bitkinin görüntüsünün güzelleşmesini sağlarız.

cicek cesitleri cicek turleri

Menekşe

 Menekşe

cicek cesitleri cicek turleri

Menekşe

Alem:     Plantae (Bitkiler)
Bölüm:     Magnoliophyta
(Kapalı tohumlular)
Sınıf:     Magnoliopsida
(İki çenekliler)
Takım:     Malpighiales
Familya:     Violaceae
(Menekşegiller)
Cins:     Viola
L.
Türler

Menekşe takson listesi

Menekşe ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunmaktadır.
Viola crassa
Viola saxatilis
Hercai menekşe (Viola tricolor)
Viola alpina
Saksıda bir menekşe

Menekşe, menekşegiller (Violaceae) familyasına bağlı Viola cinsini oluşturan çoğunlukla saksılarda yetiştirilen bitki türlerinin ortak adı. 400 ile 500 arası türü bulunmaktadır. Dünyanın birçok yerinde yetişebilmekle beraber en çok kuzey yarımkürede yetişir. Ayrıca Hawai ve Güneydoğu Asya'da da yetişebilir. Doğada aydınlık, fakat gölgede ve nemli bölgelerde yetişir.
Konu başlıkları

    1 Özellikler
    2 Kullanımı
        2.1 Yemek yapımında
            2.1.1 Tatlılar
            2.1.2 Şekerler
            2.1.3 Likörler
        2.2 Tıpta
    3 Yetiştirilmesi
        3.1 Işıklandırma koşulları
        3.2 Sulama koşulları
        3.3 Gübre
        3.4 Sıcaklık koşulları
        3.5 Dikme önerileri
        3.6 Saksılara ayırma
    4 Kaynakça
    5 Dış bağlantılar

Özellikler

Genellikle uzun ömürlü olabilen menekşe türü, bazen dönemlik de yaşayabilir. Yaprakları kalp şeklini andırır ve düzensiz, asimetrik (çarpık) çiçekleri bulunur. Bu çiçekleri menekşe familyasının içindeki türlerin ayırt edici özelliğidir. Çiçeklerinin rengi genellikle, çiçeğin adını verdiği menekşe rengindedir. Fakat mavi, sarı, beyaz, pembe ya da çok renkli açan türleri de bulunur. Çok bol çiçek açar, tüm bahar ve yaz döneminde çiçek açtığı görülebilir.
Kullanımı
Yemek yapımında
Tatlılar

Menekşe çiçeği, salata süsü olarak ya da balık yemeklerinde tat vermesi için kullanılır. Tatlılarda da, sufle, krema ve bu tarz yemeklere tat vermesi için eklenir. Taze yaprakları da, çiğ olarak, veya pişirilerek sebze yemeği olarak yenebilir. Çiçekleri, yaprakları ve kökleri A ve C vitamini açısından zengindir. Bir tür antioksidan olan anthyocynanin içerirler.
Şekerler

Şeker menekşesi, ya da kristalize menekşe şeker şurubunda bekletilmiş olan tatlıdır. Sıcak şurup taze yaprakların üzerine dökülür ve şeker kristalize oluncaya kadar bekletirili ve kurutulur. Bu yöntem gül ve portakal yaprakları için de geçmişte kullanılmıştır. Bu şekerler hala Toulouse'da yapılmaktadır. Ayrıca tatlıları süslemek için de kullanılırlar.
Likörler

Ayrıca likörlere tat vermesi için de kullanılır: Creme Yvette, Creme de Violette, ve Parfait d'Amour gibi.
Tıpta

Çin bitki çaylarında kullanılır.
Yetiştirilmesi
Işıklandırma koşulları

Menekşeler ışıklı ortamları severler, fakat doğrudan güneş ışığına maruz kalmamaları gerekir. Doğada da ağaç gövdelerinde ve gölgede yaşarlar. Çiçeklenmesi için olabildiğince fazla ışık görmesi gerekir, ama bu ışık direk güneş ışınları olmamalıdır. Bu ışıklandırma hafif bir sabah güneşi gören bir pencere önü, yapay ışık, filtrelenmiş güneş ışığı veya lamba ışığı olabilir. Çiçek vermeyen menekşeler daha aydınlık hatta ev aydınlatmasının olduğu ortamlara alınmalıdır.
Sulama koşulları

Toprağı sürekli nemli tutulmalıdır. Alttan sulandığı durumlarda sürekli su eklemek zorunda kalınmaz. Bu sayede ihtiyacı olduğu kadar suyu alttan emecektir. Alttaki haznenin su dolması durumunda 2-3 hafta fazladan sulamaya ihtiyaç kalmaz.
Sulama sırasında kesinlikle yapraklara su değmemelidir. Bu durumda yaprakta lekeler oluşur, hatta yaprak ölebilir.
Gübre

Gübre eklenmesi çiçeklenmeyi artırır.
Sıcaklık koşulları

Oda sıcaklığı (20-25°) ve % 80 nemlilik oranı uygun seviyelerdir. Geceleri oda sıcaklığının düşmesine, (18°) tahamül ederler. Fakat hızlı sıcaklık değişimlerinden kaçınmak gerekir.
Dikme önerileri

Doğrudan saksının üstüne dikilebilir. Ayrıca köklenmemiş yaprakları suyun içinde tutarak da yetişebilir.
Saksılara ayırma

Menekşe bitkisi birden fazla saksıya ayrılabilir. Yaprakları en az 2–3 cm sapı kalacak şekilde kopartılır. Yaprak 4'te biri toprağın içinde kalacak şekilde dikilir. Toprağı olabildiğince ıslak tutulmalıdır. Bu dönem su dolu bir bardakta da geçilebilir. 6 aydan sonra eskisi gibi bir menekşe bitkisi olacaktır.

cicek cesitleri cicek turleri

Manolya Çiçeği

 Manolya Çiçeği

cicek cesitleri cicek turleri

Manolya

Alem:     Plantae (Bitkiler)
Klad     Angiosperms
(Kapalı tohumlular)
Klad     Magnoliids
Takım:     Magnoliales
Familya:     Magnoliaceae (Manolyagiller)
Cins:     Magnolia
L.
Türler

Yıldız manolya
Büyük çiçekli manolya
Şemsiye manolya

Manolya, manolyagiller (Magnoliaceae) familyasından Magnolia cinsini oluşturan her dem yeşil ve yaprak döken odunsu bitki türlerinin ortak adı.
Konu başlıkları

    1 Morfolojik özellikleri
    2 Dağılımı
    3 Kültür
    4 Türler
    5 Melezler

Morfolojik özellikleri

Saçak kök yapısına sahiptirler. Çok kalın değildir. Genç sürgünler, tomurcuk ve agregat meyve pas rengi tüylerle sık bir biçimde örtülmüştür. Çok çatlaklı değildir. Yaşlandıkça çatlaklar oluşur. Kahverengindedir. Ucu küt ya da hafif sivri, dip tarafı kama şeklinde sonuçlanır.
Dağılımı
Mor çiçekli manolya (Magnolia x soulangeana)

Manolya türlerinin tabii alanı oldukça dardır. Kuzey Amerika'nın doğusu, Orta Amerika, Batı Hindistan ve de Doğu ve Güney doğu Asya'yı içerir. Bugün manolyanın çok türü ve herhangi bir zamanda artırılan miktarı, Kuzey Amerika'nın büyük bir kısmında, Avrupa, Avustralya ve Yeni zellanda'da süs ağacı olarak bulunabilir. Tür adını, Montpillier (Güney Fransa'da bir şehir)li Fransız botanikci Pierre Magnol'dan alır.

Monolyaların ilkel türler olduğu kabul edilir. Arıların yayılıp görünmesinden önce, çiçekler tozlaşmayı kın kanatlı böcekleri teşvik ederek sağlıyordu. Sonuç olarak, manolya çiçeklerinin dişi üreme organlarının (karpel) böceklerin yeme ve sürünmele zaralarından sakınacağı düşünülür M.acuminata 'nın 20 milyon yıl öncesine tarihli fosilleşmiş türü bulundu.
Kültür

Manolya, Missisipi ve Luzyana'nın resmi devlet çiçeğidir. Missisipi'de çiçeklerin bolluğu "Manolya Devleti" takma adına yansıdı. Manolya aynı zamanda Missisipi'nin resmi devlet çiçeğidir.

cicek cesitleri cicek turleri

Lisyantus

     Lisyantus

cicek cesitleri cicek turleri

Lisyantus (lisianthus) nedir? lisyantusLisyantus (lisianthus) kesme çiçek olarak sıklıkla kullanılan, Gentianeceae familyasına ait, pembe, mavi, beyaz renkleri ile daha çok bilinen, sapları dik ve ömrü uzun olan bir çiçek türüdür. Tohum ile üretilen bir çiçek türü olan lisyantusun tohumları iki çeşittir: toz ve kaplama. Toz tohumlar kasalara serpme yolu ile dağıtılırken, kaplama tohumlar ise kasalarda da kullanılabileceği gibi, tek tek saksılara da ekilebilmektedir. Lisyantuslar aşırı sulama yapılmaması, özenle bakılması gereken nadide çiçek türlerinden biridir. Lisyantusların dünyada birçok türü olduğu bilinmekle beraber bazı türleri genel bilinirliğe sahiptir. Lisyantusun bilinen türleri şu şekildedir: Yodel tipi lisyantus: Çiçekleri iri, sapları uzun yalınkat bir lisyantus türüdür. Çiçeklerinin rengi genelde mavi, erguvanımsı mavi, beyaz, pembe, leylak gibi renklerdedir. Heidi tip lisyantus: Yodel tipinden türetilmiş daha gelişkin bir lisyantus türüdür. Çiçekleri yodel tipine nazaran daha açıktır ve de daha küçük ebatlıdır. Çiçek renkleri yodel tipinden çok fazla farklılık göstermez. Mavi, beyaz, pembe, kenarları beyaz olan mavi ve kenarları beyaz olan pembe gibi çeşitli renkleri söz konusudur. Echo tipi lisyantus: İri iri ve katmerli çiçeklere sahip olan bu lisyantus türünün çiçek renkleri diğerleri ile aynı çeşitlerdedir. Mermaid tipi lisyantus: Mavi ve pembe renklere sahip olan mermaid tipi lisyantus saksıda yetiştirilen bir türdür. Mi saison tipi lisyantus: Mi saison türü lisyantus, yetiştiriciliği üzerine denemelerin henüz devam ettiği bir türdür.

cicek cesitleri cicek turleri

Leylak

Leylak

cicek cesitleri cicek turleri

Leylak

Alem:     Plantae (Bitkiler)
Bölüm:     Magnoliophyta
(Kapalı tohumlular)
Sınıf:     Magnoliopsida
(İki çenekliler)
Takım:     Lamiales
Familya:     Oleaceae (Zeytingiller)
Cins:     Syringa
Mill.
Tür

21 türü vardır.

Leylak, zeytingiller (Oleaceae) familyasından, 20'ye yakın türü bulunan, bahçe ve parkların süslenmesinde çok kullanılan soğuklara oldukça dayanıklı ağaççıkların ortak adı.

3-4 metre boylanabilir. Avrupa ve Asya'da yetişen salkım biçiminde güzel kokulu çiçekler açan leylak cinsi üyeleri, bahçelerde süs bitkisi olarak yetiştirilirler. Yaprakları parlak yeşil renkte, kenarları düz ve kalp şeklindedir. Bir yıllık dalları üzerinde bulunan çiçekleri bahçe süslemesinde kullanıldığı gibi kesme çiçekçiliktede kullanılır. Çeşitli melezlemelerle yalınkat veya katmerli, beyaz, pembe, kırmızı, açık ve koyu mor, ebruli, krem renginde çiçekler açan pek çok türü elde edilmiştir.


cicek cesitleri cicek turleri

Lavanta çiçeği

     Lavanta çiçeği

cicek cesitleri cicek turleri

Lavanta

Alem:     Plantae (Bitkiler)
Bölüm:     Magnoliophyta
(Kapalı tohumlular)
Sınıf:     Magnoliopsida
(İki çenekliler)
Takım:     Lamiales
Familya:     Lamiaceae
(Ballıbabagiller)
Cins:     Lavandula
L.
Türler

Karabaş otu çiçeklerinden

Lavanta, ballıbabagiller (Lamiaceae) familyasından Lavandula cinsini oluşturan Akdeniz kökenli bitki türlerinin ortak adı.

Atlas Okyanusu adalarından Akdeniz çevresi ülkelerine ve Hindistana kadar uzanan geniş bir alanda yetişen, lavanta cinsi üyeleri, çalı görünümlü, toplu başak biçiminde mavi, morumsu ya da kırmızı çiçekler açan bitkilerdir. Lavanta, dağlarda, 1000-1800 m arasında yüksekliklerde yetişir.

Kurutularak dolaplara konan çiçekleri giysileri böceklerden korur. Yaklaşık 500 metrede yetişen İngiliz lavantası (Lavandula angustifolia) türünden boyacılıkta kullanılan esans elde edilir. Batı Anadolunun maki bölgelerinde yetişen karabaş otu (Lavandula stoechas) çiçeklerinden ağrı kesici, balgam söktürücü olarak yararlanılır.


cicek cesitleri cicek turleri

Lale

     Lale

cicek cesitleri cicek turleri

Lale

Alem:     Plantae (Bitkiler)
Klad     Angiosperms (Kapalı tohumlular)
Klad     Monocots (Bir çenekliler)
Takım:     Liliales
Familya:     Liliaceae (Zambakgiller)
Cins:     Tulipa
L.
Çeşitlilik

100 tür

Pazarda satılan laleler

Lale (Tulipa) (Farsça : لاله), zambakgiller (Liliaceae) familyasından Tulipa cinsini oluşturan güzel çiçekleri ile süs bitkisi olarak yetiştirilen, soğanlı, çok yıllık otsu bitki türlerinin ortak adı.

Anavatanı Pamir, Hindukuş ve Tanrı dağlarıdır[1]. Türkler göçleri esnasında bu bitkinin soğanlarını Anadolu'ya getirmiştir. 1500'lü yıllarda Avrupa'ya Anadolu'dan giden lale özellikle Hollanda'da çok yaygındır. Soğanlarının üzerinde zarımsı bir örtü bulunur. Etli ve yeşil 2-8 yaprağı vardır. Çiçekler, saplar ucunda çoğunlukla bir, bazen ikidir. Çiçek parçaları altılıdır. Kırmızı, sarı ve ara tonlarda renklere sahiptir.

16'ncı yüzyılda Kanuni Sultan Süleyman tarafindan Hollanda Kralı'na gönderilen laleler, ilk başta Hollandalılar'ı ve kısa zaman içerisinde tüm Avrupalılar'ı hayranlık içinde bırakmışlardır. Böylece günümüze kadar dünya'nın en fazla lale üreten ülkesi Hollanda olmuştur.
Konu başlıkları

    1 Kültürel açıdan lale
    2 Bahçıvanlık alanında sınıflandırma
    3 Türler
    4 Ayrıca bakınız
    5 Kaynakça

Kültürel açıdan lale

Lale özellikle doğu kültür ve mitolojilerinde özel bir yere sahiptir. Edebi eserlerde sıkça kullanılmasının yanı sıra mitolojilerde de lalenin ortaya çıkışına dair farklı ve çok çeşitli hikâyeler bulunmaktadır. Bunların en ünlüsü ve özellikle doğu edebiyatında en sık kullanılanı Pers mitolojisindeki lalenin kökeni söylencesidir. Bu söylenceye göre yaprağın üstündeki bir çiğ tanesine yıldırım düşmüş, böylece çiğ tanesi ve yaprak alev almıştır. Daha sonra donarlar ve lale meydana gelir. Bu hikâyeden yola çıkarak, lale çiçeğinin ortasındaki koyuluğun bu yanma işleminin sonucu olduğuna inanılırdı.
A tulipa inside.jpg
Bild 003 tulpe wp.jpg
Bahçıvanlık alanında sınıflandırma

Bahçıvanlıkta laleler, çiçek morfolojilerine ve bitki boyutlarına göre 15 gruba ayrılır.

    Single Early - Fincan şeklinde 8 cm'den uzun olmayan tek çiçeğe sahiptir. Orta sezondan önce çiçeklenme gösterir. Toplam uzunluğu 15-45 cm arasındadır.
    Double Early - Kase şeklinde ve 8 cm uzunluğunda iki çiçeğe sahiptir. Genel olarak 30-40 cm arasında gelişir.
    Triumph : Fincan şeklinde ve 6 cm genişliğinde tek çiçeğe sahiptir. Geç sezonun ortalarında 35-60 cm'ye kadar gelişir.
    Darwin Hybrid - Oval bir şekilde 8 cm genişliğinde tek çiçeğe sahiptir. Geç sezonun ortalarında 50-70 cm'ye kadar gelişir. Bu grup aşağıda yazılan Single Late grubundaki büyük Darwin laleleriyle karıştırılmamalıdır.
    Single Late - Çiçekleri kadeh veya fincan şeklinde olup 8 cm genişliğindedir. Bazılarının sapında birden çok çiçek vardır. Geç sezonda 45-75 cm'ye kadar gelişir.
    Lily-Flowered (Zambak Çiçekli) - Çiçekler ayrık, dar ve benekli orta kısma sahiptir. Önceleri eski Darwin grubunda bulunan bu çiçekler 1958 yılında kendi gruplarına sahip olmuşlardır.
    Fringed (Püsküllü)
    Viridiflora
    Rembrandt
    Parrot
    Double Late - Büyük ve ağır çiçeklere sahiptir.
    Kaufmanniana - Su zambağı şeklinde laledir.
    Fosteriana
    Greigii
    Species

Çiçeklenme zamanına göre sınıflandırılması da şöyledir:

    Erken Sezon - Single Early, Double Early, Greigii, Kaufmanniana, Fosteriana, Species
    Orta Sezon - Darwin Hybrid, Triumph, Parrot
    Geç Sezon - Single Late, Double Late, Viridiflora, Lily-flowered, Fringed, Rembrandt

cicek cesitleri cicek turleri

Küstüm Çiçeği

     Küstüm Çiçeği

cicek cesitleri cicek turleri

Küskün, Küstüm, Dokunma Bana, Küserim Sana! adlarıyla tanınmış olan bu çiçek, daha çok’ garip bir bitki olduğu için, meraklılar tarafından eğlence için yetiştirilir. Saksıda yetiştirilen ve bir yıllık, olan bu fidanın yapraklarına dokunulduğu zaman, bundan etkilenerek dokunulan yapraklar büzülerek çekilirler. Birkaç dakika böylece büzülmüş olarak kaldıktan sonra, tekrar eski şekillerine dönerler. Bu büzüşme durumu, yaprakların üzerinde bulunan ve büyüteç ile görülebilen çok ince tüylerin, değme sonucu zedelenerek nüsgün (bitkinin kanı) geçici olarak o nokta etrafından çekilmesinden ileri gelmektedir.

kustum çiçeği

Küstüm Çiçeği tohumu Mart sonunda (3) sayılı toprak karışımını taşıyan kasalara ekilir. Her saksıya 2 - 3 tohum ekilerek, şaşırtma etmeksizin yetiştirilir. Fidanları güneşli ve az gölgeli yerlerde bulundurmak gerekir. Kuraktan çabuk etkilendiğinden sulamasına özen göstermelidir. Temmuz’da açarlar.

cicek cesitleri cicek turleri

Küpe Çiçeği

     Küpe Çiçeği

cicek cesitleri cicek turleri

Küpe çiçeği

Alem:     Plantae (Bitkiler)
Bölüm:     Magnoliophyta
(Kapalı tohumlular)
Sınıf:     Magnoliopsida
(İki çenekililer)
Takım:     Myrtales
Familya:     Onagraceae (Küpe çiçeğigiller)
Cins:     Fuchsia
Plum.
Türler

Küpe çiçeği, küpe çiçeğigiller (Onagraceae) familyasından Fuchsia cinsini oluşturan 100 türü bulunan bitki cinsidir. Büyük bölümünün anayurdu Amerika'nın tropikal bölgeleridir. Kırmızı, mor, pembe, beyaz renkte çiçekler açarlar.
Genel özellikleri

Küpe çiçeği, küpe gibi sarkık çiçekleri olan bir süs bitkisidir. Nemli, gölgelik yerlerde yetişir. Anayurdu Meksika’nın yüksek dağları, Güney Amerika ile Yeni Zelanda adasıdır. Çoğu küpe çiçeği kırmızı, pembe, mor ve beyaz çiçek açar. Avrupalılar küpe çiçeğini ilk olarak Güney Amerika İspanyol sömürgesi Yeni Grenada’da görmüşler, önce İngiltere’ye sonra da 1830’a doğru Fransa‘ya getirmişlerdir. Çiçek kısa zamanda yayılmış, parklarda, bahçelerde, evlerde yetiştirilmeye başlanmıştır. Küpe çiçeği gölgelik ve rüzgarsız yerleri sever, çiçekleri uzunca bir zaman dökülmeden kalır.
Yetiştirme

Küpe çiçeği kuytu ve nispeten gölge yerlerden hoşlanır. Suyu sever. Fide ekildiği zaman ince çubuklardan destek yapılırsa biçimli büyür. Askılı saksılara da dikilebilir. Bu durumda pek zarif bir şekilde sarkacak ve destek istemeyecektir. Havalar soğumaya başlayınca içeri alınır. Camekanlı bir balkon, bitkinin kışı sağlıkla geçirmesine yetecektir. Kış sonuna doğru bitki derince budanır ve saksı değiştirilir. Çelikleri ayrı saksılara dikilerek yeni bitkiler elde edilebilir.

cicek cesitleri cicek turleri

Kirli Hanım Çiçeği

     Kirli Hanım Çiçeği

cicek cesitleri cicek turleri

 Zinnia elegans

ZİNYA (Diğer adı: Kirli hanım çiçeği)

Bileşikgiller familyasındandır. Anayurdu Meksika olan Zinya, bir yıllık yarı dayanıklı otsu bitkidir. 30-100 cm. kadar boylanabilen zinyanın sürgünleri dikine büyür. Açık yeşil renkli yaprakları gövdede karşılıklı dizili, sapsız, uzunca, oval ya da yürek biçimlidir. Tüm bileşikgillerde olduğu gibi zinyanın da bileşik çiçeğinde çok sayıda dilsi çiçeği ile ortada tüpsü çiçekleri bir çiçek tablasını (kömeci) oluşturur. Bu tablanın genişliği 5-12 cm. kadardır. Yalınkat ya da katmerli olan ve yaz başlarından sonbahara kadar bol bol açan bu çiçekler beyaz, krem, açık sarı, kayısı rengi, turuncu, kırmızı, mor ve hatta yeşil renklerde olur. Birden çok rengi aynı anda taşıyan çiçekler açan kültür türü zinyalar da

üretilmiştir. Çiçek tarhları ile bordürler için pek makbul ve süsleyici sayılan zinyalar, kesme çiçek olarak da yeğlenerek kullanılmaktadır. Zinyalar, bahçelerde yetiştirilmesi kolay ve bakımı zahmetsiz olan süs bitkilerindendir.
   

İstekleri ve Üretimi
Zinya bitkisi, bol güneşli ortamlarda ve her tipteki organik madde yönünden zengin, bitek ve süzek (suyu iyi akıntılı) toprakta iyi gelişir. Sıcak ve kurak havalarda ve bitki çiçek açtığı sürece bol bol sulanması gerekir. Zinya bitkisi tohumuyla çoğaltılır. Tohumları, nisan ayı başında sıcak yastıklara ekilir. Çimlenip gelişen bitkinin fideleri, havalar ve toprak ısındığında mayıs ayı başlarında bahçelerdeki yerlerine şaşırtılarak 1530'ar cm. aralıklarla dikilir.

 cicek cesitleri cicek turleri

Kır Çiçeği

 Kır Çiçeği

cicek cesitleri cicek turleri

Kırda kendiliğinden çıkan çiçeklerdir.Heryerde bulunabilirler.Her türlü yetiştirilebilirler.Sadece ekin ve sulayin hepsi bukadar.

cicek cesitleri cicek turleri

Klivya

 Klivya

cicek cesitleri cicek turleri

Klivya (Clivia) Yetiştiriciliği

Clivia Yetiştiriciliği
Yaprakları 30-60 cm uzunluktadır.Saksı yetiştiriciliğinde en önemli türleri Clivia miniata,Clivia nobilis ve Clivia gardenii'dir.

Clivia Miniata bitkisine ana vatanı Güney Afrika’da “Kâfir Zambak” demişler (kaffir lily). Kaffir, dilimizdeki kâfir kelimesinin mecazi olarak hem hakaret hem sitem için kullanıldığı anlamdadır: Zalim, acımasız… Hak ediyor doğrusu çünkü hem bakımı zor hem yavaş geliştiği için çoğaltılması zordur.


Bu arada, Amarillis gibi Clivia’nın da zambakgillerle alakası olmadığını belirteyim. Lily denmesine bakmayın bunlar “Amaryllidaceae” familyasındandır.
Clivia bitkisinin birkaç cinsi var. En yaygın yetiştirileni Clivia Miniata (kaffir lily) “Kâfir Zambak”tır.


Bu bitki amarillis ile yakın akrabadır ama onlar kadar arsız değil, onlar kadar hızlı büyümez çoğalmaz ve onlar kadar her ortama uyum sağlayamaz. Toprak üstü görünümleri birbirlerine fazlaca benzese de Amarillis soğanlıdır, Clivia soğanlı değildir yumrulu da değildir. Rizomlu olduğunu söyleyenler var fakat rizomlu da değil. Sadece yavru oluşturunca aralarındaki bağlantı rizomu andırır. Botanikçiler bu bitkiyi Amaryllidaceae familyasının ilkel bir türü olarak kabul eder.


Clivia nobilis

Çiçek ve yaprak özellikleri: Çiçekleri (resimlerde belli olmuyor ama) insanları fazlaca etkileyen bir güzellikte olur. Bunu dünyanın her yerinden pek çok meraklıların yazılarından okudum. Yapı olarak ayne amarillis gibi çıkarlar yalnız Clivia çiçekleri daha küçüktür. çiçek rengi genelde turuncu, nadiren sarı olur. Yapraklarının güzelliğine diyecek yok. Olgun bir klivyanın yaprakları yarım metre kadar uzun olur. Yaprakları yeşil beyaz çizgili olan cinsleri de var.

Işık ihtiyacı: Clivia orkideler kadar güneş istiyor. Yani aydınlık yerde, filtrelenmiş güneş ışığı alırsa yaprakları daha geniş daha sağlıklı olur. Tam gölgede bulundurun tavsiyelerine kulak asmayın yoksa yapraklar daha ince uzun olur. Sadece direkt güneşten korumalısınız. Direkt güneş ancak sabah çok erken saatlerde ve ikindiden sonra zarar vermez.

Toprak: Suyu çok iyi süzdüren, bol organik maddeli, humusca zengin ve özellikle fazlaca havadar bir toprak ister. Gloksinya toprağı ile orkide toprağı karışımı en uygunudur.

Sulama: Saf su istiyor. Kireçsiz klorsuz ve mümkünse mineralsiz olsun. Sık sulanmamalı. Gelişim süresince toprağın üst yüzeyi kuruyunca bolca sulanır; saksının altından su çıkana kadar sulamalısınız. Alttan süzülüp çıkan suyu toprak geri emmemeli bu da şarttır. Yani suya doymuş toprak istemiyor yoksa kökleri çürüyor bu hususta dikkatli olunmalı. Niçin saksının alt deliklerinden çıkacak kadar bolca sulamalı: Çünkü kökleri ancak nemli hissettiği yere yönleniyor başka yere gitmiyor onun için.

Toprak ve sulama müşkülpesentliklerinden dolayı kâfir zambak Clivia’lar için kuru çam kabuklarından ibaret orkide toprağını kullananlar bile var. Olur tabi ama bu durumda düzenli olarak bitki gıdası vermek kesinlikle şart olur.


Clivia gardenii

Nem: Bulunduğu ortam nemli olmalı ama yapraklarına su püskürtülmemeli, sisleme de yapılmamalı diye tavsiye ediliyor. Hastalıklanabilirmiş. Gerektiği zaman yıkayabilirsiniz o başka.

Saksı: Kökleri bol ve uzunca geliştiği halde büyük saksı kullanmamalı. Kökler sere serpile gelişirse, bitki ne kadar olgun olursa olsun çiçek açmaya pek fazla girişmez. Kökler saksıda sıkışık olmalı. Fazlaca büyüdüğünde çok az farkla büyük bir saksıya alınmalı. Saksının dibinde bol delikler olmalı ki sulandığında fazla su tamamıyla dışarı akabilsin. Fazla büyümedikçe saksı değişimi yapmamalı.

Dinlendirmek: Kasım ayından ocak sonu veya ortasına kadar aydınlık ve 10 – 15º C derece serin bir yerde “neredeyse hiç sulamadan” dinlendirilmeli. Sık sık kontrol edip yapraklarında susuzluk alametleri gördüğünüzde az miktarda sulayın. Yani dinlenme döneminde yaprakları susuzluktan yıpranmamalıdır kurumamalıdır.

Dinlendirme sonunda çiçek açar mı bilinmez. İyice büyümüşse çiçek açma ihtimali daha kuvvetli olup tek kökten yılda iki defa bile çiçek açabilir.

young-clivia

Çoğaltılması: Yavru verirse yavruları ayırıp çoğaltabilirsiniz. Soğanı filan yoktur, bol ve uzun kökleri olur. Yavru vermesi, rizoma benzeyen yapı halindeki kök – yaprak arası diplerinden olur. Yavru sayısı böylece artar. Yavruları ayırmazsanız zamanla olgunlaşırlar, toplu halde yaşarlar, toplu halde çiçek açarlar. Üç – dört yapraklı olduklarında yavruları ilkbaharda rizom aralarından keserek analarından ayırabilirsiniz (köklü olmaları da gerekiyor). Bazı kişiler kesmez, çekerek koparır. Bu sanıyorum iyice olgunlaşmış yavruların ayrılmasında mümkün. Sadece tutup çekeceksiniz, kolayca ayrılıyor. Ama bu sırada birbirine karışmış köklerin kopmaması için dikkatli olunmalı.

Tohumla üretilmesi hem zordur hem olgunlaşmaları için yıllarca beklemeniz gerekir. Bu bitki “ticari seri üretim” tekniklerinin en basitinden en zoruna kadar hiçbirini kabul etmediği için ve yavru verecek olgunluğa gelmesi birkaç yıl sürdüğü için fiyatı olması gerekenin bir hayli üstündedir.

cicek cesitleri cicek turleri

Kelebek Çalısı Çiçeği

Kelebek Çalısı Çiçeği

cicek cesitleri cicek turleri

 Kelebek çalısı (Buddleja davidii)
Anavatanı Çin olan bu bitki ismini kelebekleri üzerine çekmesinden almıştır. Ayrıca çok sayıda kuş ve arıyı da üzerine çeker. Yaklaşık yüz kadar türü vardır. Çiçekleri kokulu ve gösterişlidir.

Yarı odunsu bir gövdeye sahiptir. Kış aylarında genelde yaprağını döksede, kışı ılıman geçen bölgelerde dökmeyebilir. Don olaylarından dolayı dalları ölebilir. Ancak kök canlı kalır ve ilkbaharda yeni sürgünler verir. Çok fazla bakım istemezler ve kureklığa dayanıklıdırlar.

Organik maddelerce zengin, humuslu ve iyi dreneli topraklarda iyi bir gelişim gösterir. Üretimi çelikle kolay bir şekilde yapılabilir.

Çiçeklenmesi yaz aylarında, genelde temmuz ve eylül aylarında olur. İlkbahar ve sonbaharda budama yapılır. Aksi taktirde çiçeklenme oranı düşer ve çiçeklerde küçülme görülür.

cicek cesitleri cicek turleri

Kasımpatı

 Kasımpatı

cicek cesitleri cicek turleri

Kasımpatı

Alem:     Plantae (Bitkiler)
Bölüm:     Magnoliophyta
(Kapalı tohumlular)
Sınıf:     Magnoliopsida
(İki çenekliler)
Takım:     Asterales
Familya:     Asteraceae (Papatyagiller)
Alt familya:     Asteroideae
Oymak:     Anthemideae
Cins:     Chrysanthemum
L.
Diğer adları
Krizantem
Tür sayısı ve türler

Yaklaşık 30 tür

Chrysanthemum japonense
Chrysanthemum x ogawae

Kasımpatı (Chrysanthemum), yaklaşık 30 tür barındıran, papatyagiller (Asteraceae) familyasına bağlı bir cinstir. Asya ve kuzeydoğu Avrupa'ya yerlidir.

Otsu, yıllık bitkiler olan kasımpatı türleri, yaklaşık 50-150 cm yüksekliğindedirler. Büyük çiçek başlarına sahiptirler, yabanileri beyaz, sarı veya pembe renkler gösterir.

Kasımpatı türleri bazı Lepidoptera türlerinin larvaları tarafından yiyecek olarak tüketilir.
Konu başlıkları

    1 Tarihçe
    2 Dekoratif kullanımlar
    3 Türler
    4 Dış bağlantılar

Tarihçe

M.Ö. 15.yüzyıl kadar erken bir tarihte dahi Çin'de krizantem bir çiçekli bitki olarak ekilmekteydi. Antik bir Çin kenti Chu-Hsien olarak adlandırılmıştı, bunun anlamı "kasımpatı kenti"dir. Çiçek Japonya'ya büyük ihtimalle M.S. 8. yüzyıl dolaylarında getirildi. İmparator çiçeği resmi mührü olarak kabul etti. Japonyada çiçeğin kutlandığı ve "Mutluluk Festivali" olarak anılan bir festival bulunmaktadır.

Çiçek Batı'ya 17. yüzyılda getirilmiştir. Carolus Linnaeus tarafından adlandırılan çiçeğin isminin kökeni, Yunanca chrys- ("altın") eki ve -anthemon ("çiçek") sözcüğüdür.
Dekoratif kullanımlar

Modern kasımpatılar yabani akrabalarından çok daha göz alıcı. Çiçekler birçok farklı form ve renkte olabilir. Ayrıca bu cins geliştirilmiş birçok hibrit ve binlerce çeşit barındırır. Geleneksel sarı rengin yanı sıra, beyaz, mor ve kırmızı renkleri de görmek mümkündür. En önemli hibrit Chrysanthemum x morifolium (sin. C. x grandiflorum); büyük oranda C. indicum`dan türemiş olsa da diğer türleri de içerir.

Avrupa'daki bazı ülkelerde ve Japonya'da, krizantemler ölümü sembolize etmekte ve bu nedenle sadece cenaze törenlerinde ve mezarlara koymak için kullanılmakta. ABD'de çiçek genellikle olumlu ve neşeli görülür.


cicek cesitleri cicek turleri

Kartopu Çiçeği

     Kartopu Çiçeği

cicek cesitleri cicek turleri

 Viburnum ( Kartopu) Yetiştiriciliği
VİBURNUM YETİŞTİRİCİLİĞİ
1. Genel Özellikleri
Bilimsel Sınıflandırma
 Alem: Plantea
 Şube: Magnoliophyta
 Sınıf: Magnoliopsida
 Takım: Dipsacales
 Familya: Caprifoliaceae
 Botanik Adı: Viburnum
 Türkçe Adı: Kartopu
Her dem yeşil veya yazın yeşil çalı formundaki bitkilerdir. Yaprakları karşılıklı dizilmiş, kenarları dişli veya dilimlidir.

Resim 1: Viburnum bitkisinin genel görünüşü
Çiçekleri yuvarlak, şemsiye biçiminde, meyveleri siyah, sarı, kırmızı renkli ve üzümsü meyve durumundadır.
2. Viburnum ( Kartopu) Üretimi
Üretilmelerinde tohum ve çelikle üretim yöntemleri kullanılır. Tohumların çimlenmesi yavaştır. Bunun için tohumlar tam olgunlaşmadan toplanıp hemen ekilir. Tam olgunlaşan tohumlar ekilirse çimlenme 18 ayda gerçekleşir. Üretim yöntemleri her dem yeşil türlerle, yazın yeşil türler arasında farklılık gösterir.
Bazen bu türlerin içinde bile üretim farklılıkları görülür. Bu nedenle ülkemizde en çok tanınan V. opolus ve V. tinus’ un üretimlerinden bahsedeceğiz.
V. opulus mayıs ayında hazırlanan yumuşak çeliklerle sisleme altında köklendirilir. Çelikler köklendikten sonra kışı geçirmek üzere soğuk yastıklara alınır ve ilkbaharda açık araziye dikilir.
V. tinus değişik zamanlarda alınan çeliklerle üretilir. Haziran ayında o yıl ki sürgünlerden 6-7,5 cm uzunluğunda hazırlanan çeliklerin diplerine yara açılarak % 8’ lik toz IBA ile muamele edilir ve soğuk yastıklara dikilir. Dikimden yaklaşık 2 hafta sonra % 90 ve üzerinde köklenme görülür. Köklenen çelikler ekim ayına kadar pişkinleşirler ve 25x25 cm mesafelerle açık araziye şaşırtılır. Bu dönemde alınan çelikler ayrıca alçak tünellerde de köklendirilebilir. Ancak bunlara yaralama yapmaya gerek yoktur. Bu yöntemde köklenme oranı % 70 civarındadır.
Diğer bir yöntem ise eylül ayında 12,5 cm uzunluğunda hazırlanan yarı odunsu çelikler % 8’ lik toz IBA ile muamele edilerek 2 kısım peat ve 1 kısım kum karışımı ile soğuk yastıklara dikilir. Çelikler üzerinde çiçek gözü varsa koparılır. Nisan ayında % 85–95 oranında köklenme elde edilir. Köklenen çelikler açık araziye 25x25 cm mesafelerle şaşırtılarak geliştirilir.
3. Ekolojik İstekleri
Türler arasında ekolojik istekleri arasında da farklılıklar görülür. Her türün istekleri ayrıca verilecektir.
4. Peyzajda Kullanımı
Kirli hava şartlarına dayanıklıdır. Özellikle çiçeklerinden dolayı park ve bahçelerde grup veya soliter olarak kullanılır.

Resim 2: Viburnum bitkisinin peyzajda kullanımı
Yoğun yapraklanma gösteren türler çit, perde ve bordür bitki olarak kullanılır. Ayrıca yamaçların tespitinde, oto yol refüjlerinde ve kuş konukçusu olarak da kullanılır.
5. Önemli Türleri
Viburnum opulus ( Adi kartopu ); Avrupa ve Kuzey Afrika’da doğal olarak yaşar. Yazın yeşil, çalı formundaki bitkilerdir. Ülkemizde Marmara Bölgesi’ nde doğal olarak yaşar. Dikine büyüyen bir forma sahiptir ve 3–4 m boy yapar. Yaprakları uzun yumurta biçiminde, 10–12 cm uzunluğunda ve kenarları sık dişlidir. Çiçekleri şemsiyemsi, bileşik salkım kuruluşunda, 10 cm çapındadır. Çiçekler mayıs-haziran ayında açar ve beyaz renklidir.

Resim 3: Viburnum opulus genel görünüşü ve çiçeklerin görünüşü
Humuslu ve asidik toprakları sever. Ağır killi, rutubetli ıslak topraklar ile tuzlu topraklar ve sahil arazide yetişmeye uygundur. Kireçli topraklardan ise kaçınır. Nemli iklim bölgelerinden hoşlanır ve soğuk iklim şartlarına dayanıklıdır. Donlara az duyarlıdır. Ülkemizde en çok tanınan kültür formu V. opulus “Sterile” dir. Çiçekleri daha büyük ve çok miktarda açar.
Viburnum tinus ( Defne kartopu ); ülkemizde en çok tanınan türlerden biridir.
Güneydoğu Avrupa’ da doğal olarak yaşar. Her dem yeşil çalı formunda bitkilerdir. Yaprakları 3–4 cm uzunluğunda, uzunca yumurta biçimindedir. Çiçekleri erken ilkbaharda açar ve beyaz renklidir. Meyveleri seyrek üzümsü meyve durumunda, mavi renkli, daha sonra siyaha yakın renk alır.

Resim 4: Viburnum tinus genel görünüşü ve çiçeklerin görünüşü
Aktif kirece dayanıklıdır. Ağır killi, hafif asidik ve tuzlu topraklar ile sahil arazilerde yetişmeye uygundur. Nemli ve kışları ılıman geçen yerleri sever. Soğuğa fazla dayanıklı değildir, donlara duyarlıdır.

Resim 5: Viburnum tinus’ ta meyvelerin ve olgunlaşmış meyvelerin görünüşü
Birçok kültür formu elde edilmiştir. Bunlardan en önemlileri şunlardır;
 V. tinus “Eve Price”, çiçekleri pembe renkli
 V. tinus “Purpureum”, yaprakları koyu renkli
 V. tinus “Variegatum”, yaprakları sarı alacalı renkli formudur.
Viburnum japonicum (Japon kartopu); her dem yeşil, yaprakları karşılıklı dizilişte, yumurta biçimindedir. Yapraklar parlak koyu, mavi yeşil renkli, derimsi, 10-15 cm uzunluğunda 7-8 cm genişliğinde ve yaprak kenarları hafif ondülelidir. Meyveler kırmızı renkli, çilek meyve olup yazın geç olgunlaşır.

Resim 6: Viburnum japonicum genel görünüşü ve meyvelerin görünüşü

Resim 7: Viburnum japonicum çiçeklerin görünüşü ve yaprakların görünüşü
Pek çok toprak çeşidine uyum sağlamakla birlikte zengin, derin, iyi drenajlı ve asidik toprakları tercih eder. Ilıman iklimde iyi gelişir. Soğuk iklimlerde yapraklarını tamamen kaybeder. Don olayının sık olduğu yerlerde yetiştirilmeleri güçtür.
Viburnum orientalis ( Doğu kartopu ); yapraklar 7–12 cm uzunluğunda, yaz yeşili, yuvarlakça, üç dilimli, yaprak tabanı az çok derin, yürek görünüşünde ve alt yüzündeki damarlar tüylüdür. Meyveler önce koyu kırmızı olup, daha sonra siyaha yakın renk alır. Mayıs-haziran ayında açan çiçekler beyaz renkli ve şemsiyemsi salkım kuruluşundadır.

Resim 8: Viburnum orientalis’ te çiçeklerin ve olgunlaşmış meyvelerin görünüşü
Rutubetli, humuslu ve asidik toprakları sever, kireçten hoşlanmaz. Ilıman ve nemli iklimleri sever. Soğuk iklim şartlarında kışın korunmaya ihtiyaç duyar. Donlara duyarlıdır. Viburnum plicatum ( Tüylü kartopu ); yaz yeşili yaprakları 4–10 cm uzunluğunda, lopsuz, tüylü damarlı, geniş, oval, kenarları kertik dişlidir. Önceleri kırmızı olan meyveler daha sonra siyah bir renk alır ve sonbaharda olgunlaşır. Çiçekleri beyaz renklidir ve mayıshaziran ayında açar. Çiçekler 8–10 cm çapında top görünüşünde ve dal boyunca sıralanmış şemsiyemsi kuruluş şeklindedir.

Resim 9: Viburnum plicatum da çiçeklerin ve olgunlaşmış meyvelerin görünüşü
Birçok toprak türüne uyumlu olmakla birlikte en iyi gelişmeyi humuslu ve asidik topraklar ile derin, zengin ve verimli topraklarda gösterir. Ilıman ve nemli topraklardan hoşlanır. Soğuk iklim şartlarına dayanıklıdır. -25 0C sıcaklara kadar dayanır.
6. Karşılaşılan Önemli Hastalık ve Zararlılar
Kırmızı örümcek ve genç sürgünlerde yaprak bitleri bitkiye zarar verir. Bunun yanı sıra yaprak yanıklığı, kara leke, külleme gibi hastalıklar da görülür.

cicek cesitleri cicek turleri